Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός Parson Russell Terrier και του Jack Russell Terrier;

Μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, ο Russell Terrier θεωρήθηκε ως μια πλήρης φυλή με μικρές διαφορές στο μέγεθος και το εξωτερικό. Σήμερα, πρόκειται για δύο ολοκληρωμένες φυλές, μία εκ των οποίων εκτρέφονται στην Αγγλία (Parson-Russel) και η άλλη στην Αυστραλία (Jack-Russel), η οποία έχει ενεργήσει ως χώρα αναπαραγωγής αυτής της φυλής σκύλου. Ας δούμε τι είναι διαφορετικό και τι είναι οι Parson Russell Terrier και Jack Russell Terrier.

Τίποτα δεν λέει για τις διαφορές ορισμένων φυλών σκύλων καλύτερα από το ιστορικό της εμφάνισής τους.

Γύρω στις αρχές του 19ου αιώνα μεταξύ των αγγλικών κτηνοτρόφων ήταν ενεργά διαμορφωμένη μόδα για την αναπαραγωγή μοναδικών ποικιλιών σκύλων με βελτιωμένα χαρακτηριστικά αντοχής, ταχύτητας και ανοσίας για το κυνήγι. Μια ενεργή θέση ανάμεσα στους κυνηγούς και τους λάτρεις του σκύλου εκείνη την εποχή πραγματοποιήθηκε από τον Rev. Father Jack Russell από το Devonshire. Ο άγιος ιερέας δεν παρενέβη στο χόμπι του: αγαπούσε να περάσει χρόνο πίσω από ένα κυνήγι αλόγων, στο οποίο έπρεπε να συμμετείχαν κυνηγόσκυλα. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, ο Jack Russell δεν πέτυχε ισχυρά ύψη στην καριέρα του στην εκκλησία, αλλά μεταξύ των αγγλικών κυνολόγων και των κτηνοτρόφων είχε μεγάλη εξουσία και επιρροή.

Γεννήθηκε ο J. Russell στα τέλη του XVIII αιώνα, από την παιδική ηλικία ήταν έντονα πρόθυμος για το κυνήγι και θαύμαζε τις κυνηγετικές ιδιότητες των τεριέ εκείνη την εποχή. Ήδη το 1814, έλαβε τον πρώτο τεριέ του (τον αποκαλούσε Trump, πράγμα που σημαίνει - Trump). Αυτό το συρματόχρωμο λευκό άτομο διέθετε ένα ισχυρό εξωτερικό, μακρύ άκρο και ένα απότομο μυαλό, και αυτό, από την άποψη ενός μελλοντικού ιερέα, ήταν ιδανικές ιδιότητες για ένα σκυλί κυνηγιού πρώτης κατηγορίας. Η εκτροφή του Russell Terriers άρχισε με αυτό το άτομο - ο πάστορας προσπάθησε να δημιουργήσει ζώα με τις ίδιες εξωτερικές ιδιότητες.

Παρά το γεγονός ότι Το Trump έγινε ο πρόγονος της φυλής Russell Terrier, δεν υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα σχετικά με το γενετικό υλικό οποιωνδήποτε άλλων φυλών σκύλων που χρησιμοποιούνται για την αναπαραγωγή τους. Το μόνο αληθινό γεγονός στην περίπτωση αυτή είναι μόνο το γεγονός ότι ο J. Russell έκανε ένα τεράστιο αριθμό προσπαθειών να περάσει μονοχρωματικά άτομα τεριέ. Πιθανώς στη δημιουργία της φυλής Jack Russell συμμετείχαν άτομα Fox Terriers, Borders, Lakeland και Beagles. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων του, ο Jack Russell ακολουθούσε μόνο ένα στόχο - να επιτύχει την αναπαραγωγή ενός και μόνο ατόμου με ιδιότητες κυνηγιού, αλλά πολλά σκυλιά που τον συνοδεύουν στο κυνήγι, για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να διατηρήσουν με ασφάλεια τον ρυθμό του αλόγου και να μην κουραστούν. Ένας από τους παράγοντες που ήθελε ο ιερέας ήταν ένας σταθερός χαρακτήρας και η δυνατότητα ομαδικής εργασίας.

Δεν έχει σημασία πόσο περίεργο ακούγεται, αλλά Ο Jack Russell, όταν εκτρέφει τεριέ, δεν ζήτησε κανένα συγκεκριμένο κανόνα ή σαφή χαρακτηριστικά του προτύπου.. Ούτε ο χρωματισμός του ατόμου, ούτε το σχήμα του κρανίου ούτε ο τύπος του παλτού του κατοικίδιου ζώου είχαν κάποια αξία γι 'αυτό. Στηριζόταν συγκεκριμένα στις κυνηγετικές ιδιότητες των εργαζομένων: μέγεθος, μήκος των άκρων, πλάτος του στέρνου, βάρος του σκελετού, δύναμη του κουτιού της σιαγόνας. Ο ιδανικός κυνήγι τεριέ, κατά την άποψή του, πρέπει να είναι ελαστικός, να διαθέτει ένα εύκαμπτο σώμα για να κάνει ελιγμούς, καθώς και μια ισχυρή και δυνατή φωνή που θα ακούγεται σαφώς σε πολλά μίλια.

Με την πάροδο του χρόνου, j.Ο Ράσελ κατάφερε να δημιουργήσει αρκετές δωδεκάδες άτομα που όχι μόνο έκαναν εξαιρετική δουλειά εντοπισμού ζώων αλλά είχαν και μια ασυνήθιστα ευαίσθητη διαίσθηση που τους επέτρεπε να κατανοήσουν το θηρίο και τις συνήθειες του, να ελέγχουν τις κινήσεις του και να ακολουθούν κάθε βήμα του. Πολύ σύντομα, η φήμη του Russell Terriers εξαπλώθηκε πολύ πέρα ​​από τα σύνορα του Devonshire - όλοι οι αξιοσημείωτοι βρετανοί κυνηγοί ήθελαν να τους παραλάβουν.

Μέχρι τα μέσα του XIX αιώνα, ο πληθυσμός των τερριτών Jack Russell αριθμούσε ήδη πάνω από εκατό σκληραγωγημένους και τέλεια διπλωμένους για να κυνηγήσουν άτομα. Γύρω από τη δεκαετία του 1930, σχηματίστηκε ο πρώτος σύλλογος των οπαδών αυτής της φυλής, όπου δόθηκαν το όνομα τους - ο Parson Jack Russell Terrier, ο οποίος μεταφράζεται ως "Pastor Jack Russell Terrier".

Μέχρι τη δεκαετία του '70 του 19ου αιώνα, ο πάστορας είχε γίνει πολύ παλαιός για να αφιερώσει τον ίδιο χρόνο στο κυνήγι, οπότε άρχισε να αφιερώνει ακόμα περισσότερο χρόνο στην εκτροφή νέων ατόμων του Russels. Για λίγο καιρό ασχολήθηκε ενεργά με την αξιολόγηση των τεριέ σε κλαμπ σκύλων των βρετανικών συλλόγων, αλλά ποτέ δεν παρουσίασε τα κατοικίδια ζώα του στις εκθέσεις. Προσπάθησε πάντα να διατηρήσει την ταυτότητα αυτών των σκύλων.

Γύρω στα μέσα του XIX αιώνα, ο Jack Russell άρχισε να παρατηρεί ότι μαζί με τα τυποποιημένα άτομα άρχισαν να εμφανίζονται άτομα ελαφρώς μικρότερου μεγέθους και με λιγότερα μακρά άκρα (Τότε ονομάστηκαν Jack Russels). Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εισαγωγής dachshunds και welsh corgi στον πυρήνα αναπαραγωγής. Με την πάροδο του χρόνου, η διαφορά στο μέγεθος έγινε πιο αισθητή, καθώς και αλλαγές στις εργασιακές ιδιότητες των ζώων, αλλά ο ίδιος ο Ράσελ, όπως και οι οπαδοί του, σκόπιμα δεν καταχώρησε μικροσκοπικά άτομα, θέλοντας να διατηρήσει ένα συγκεκριμένο πρότυπο φυλής. Μόνο σε μερικά κλαμπ φυλής της Μεγάλης Βρετανίας, της Αμερικής και της Αυστραλίας αποφασίστηκε να επεκταθεί το πρότυπο αυτής της φυλής σχετικά με το μέγεθος και το ύψος αυτών των σκύλων.

Αυτό οδήγησε στο γεγονός ότι μέχρι το 1990, υπήρξε επισήμως μόνο μία φυλή Russell Terrier με το κύριο όνομα τους - Parson Jack Russell Terrier. Μόνο το 2001, το ICF αποφάσισε να διαιρέσει το Parson-Jack-Russell Terrier σε δύο χωριστές και ανεξάρτητες φυλές με μεμονωμένα πρότυπα.

Το γεγονός ότι αυτές οι ποικιλίες σκύλων μέχρι το 2001 θεωρήθηκαν ως μία πλήρης φυλή, αν και με διαφορές όσον αφορά την ανάπτυξη και το μέγεθος, ήδη λέει πολλά για την ομοιότητα του εξωτερικού και της ιδιοσυγκρασίας αυτών των σκύλων.

• Χρώμα Ίσως είναι το ιδιαίτερο χρώμα αυτών των σκύλων που προκάλεσε πολλές διαμάχες μεταξύ των κτηνοτρόφων του 20ου αιώνα. Και οι δύο φυλές σκυλιών διακρίνονται από την υπεροχή του λευκού στο χρώμα με την τμηματική τομή του ρύγχους, τα αυτιά, την ουρά, την κρούστα και πίσω από καραμέλα ή καφέ κηλίδες.

• Τύπος μαλλιού. Και οι δύο φυλές χαρακτηρίζονται από τα ίδια υποείδη του μαλλιού με βάση τη δομή και το μήκος τους. Έτσι, και οι δύο φυλές έχουν εκπροσώπους των μακρυμάλλης (με έντονη γενειάδα, φρύδια και αγκώνες), ημι-μακρύ και σκληρό μαλλιά εμφάνιση (που απαιτεί τακτοποίηση - τραβώντας τα μαλλιά της φρουράς για να διορθώσει την εμφάνιση των μαλλιών).

• Αυτιά. Ένα άλλο φωτεινό κοινό χαρακτηριστικό των "Parsons" και "Jacks" στο ίδιο σχήμα αυτιού με τις άκρες να κρέμονται κάτω. Τα αυτιά και των δύο σκύλων τοποθετούνται περίπου στην ίδια απόσταση μεταξύ τους. Σε μια ήρεμη κατάσταση κοιτάζουν προς την πλευρά, ενθουσιασμένοι - στρίβουν προς τα εμπρός.

• Εξωτερικό Εάν εξετάσουμε την περιγραφή και των δύο φυλών από την άποψη του εξωτερικού, μπορούμε να βρούμε τα ακόλουθα παρόμοια χαρακτηριστικά: και οι δύο φυλές έχουν έναν αρκετά ισχυρό λαιμό, το ίδιο σχήμα του κεφαλιού και του ρύγχους, περίπου το ίδιο μήκος ουράς (που είναι ελαφρώς λυγισμένο στην κατάσταση ενθουσιασμού και στέκεται αυστηρά κάθετα στην πλάτη του κατοικίδιου ζώου) επίπεδη πλάτη και στρογγυλεμένη κούπα, και μια τσαλακωμένη κοιλιά.

• Χαρακτήρας. Εκτός από τα γενικά χαρακτηριστικά του εξωτερικού, οι αγώνες jack και οι αγώνες parson είναι πολύ παρόμοιες στην ιδιοσυγκρασία. Και οι δύο φυλές έχουν μια ενεργή και χαρούμενη διάθεση, είναι εξαιρετικά πιστοί στον ιδιοκτήτη τους, λατρεύουν τον έπαινο του και προσφέρουν τέλεια εκπαίδευση.

Μέχρι σήμερα, η εξατομίκευση αυτών των δύο φυλών συνεχίζεται με πλήρη ταχύτητα, η οποία μας επέτρεψε να εντοπίσουμε αρκετά χαρακτηριστικά που επιτρέπουν την αναγνώριση ατόμων μιας συγκεκριμένης φυλής.

• Το πρώτο και πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι το σχήμα της γάστρας. Το γεγονός είναι ότι στα δείγματα Parson-Russell μοιάζει περισσότερο με ένα τετράγωνο, ενώ στα δείγματα Jack Russell το σχήμα του σώματος είναι πιο επιμηκυμένο και αντιπροσωπεύεται ως ορθογώνιο.
• Χρησιμοποιώντας την ενοποίηση των δύο φυλών, καταφέραμε επίσης να χωρίσουμε τα μεγέθη τους. Έτσι, τα άτομα του Jack Russell συνήθως δεν αναπτύσσονται πάνω από 30 εκατοστά (συνήθως από 25 έως 30), και στο Parsons ο μέσος αριθμός είναι λίγο μεγαλύτερος - μέχρι 35,5 (από 33) εκατοστά στο ακρώμιο.
• Ένα άλλο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό είναι το μήκος των άκρων. Αν κοιτάξετε τα άτομα και των δύο φυλών στο προφίλ, θα παρατηρήσετε ότι ο Parson Russell έχει τα εμπρόσθια όριά του σημαντικά μεγαλύτερος από τον Jack Russell. Τα οπίσθια άκρα των parson είναι λεπτές και επιμήκεις, μυϊκές, και στο Jack Russell είναι μικρότερες, με καλά καθορισμένα γόνατα. Τα μακρά πόδια παρέχουν μεγαλύτερη ταχύτητα, έτσι τα parson είναι συχνά πολύ ταχύτερα από τον Jack Russels.
• Το Parson rassela σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως στο κυνήγι (όπως κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της φυλής), την ίδια στιγμή, το jack rassela χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο μόνο ως διακοσμητικά πετρώματα για το συνηθισμένο περιεχόμενο στους τοίχους του διαμερίσματος.
• Σήμερα, τα κουτάβια Jack Russell συνήθως κοστίζουν σημαντικά περισσότερο από τους parson. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τη διαδεδομένη δημοτικότητα των "γρύλων" μεταξύ των διανομέων διακοσμητικών και εκθεσιακών φυλών σκύλων.
• Εάν ο Parson Terriers είναι πιο συνηθισμένος στην Ευρώπη, όπου κατέχουν μια θέση 3 δημοφιλέστερων φυλών Terrier, τότε ο Jack Russell απαντάται συχνότερα στην Αυστραλία, όπου βρίσκονται τα περισσότερα κλουβιά αναπαραγωγής αυτών των σκύλων.

Εάν είστε αντιμέτωποι με την επιλογή αγοράς ενός Jack Russell Terrier ή Parson Russell Terrier και δεν ξέρετε ποια φυλή σκυλιών προτιμάτε, μπορείτε να απευθυνθείτε σε ορισμένα σημεία που πρέπει να προσέξετε όταν αγοράζετε αυτά τα σκυλιά.

Πριν αγοράσετε οποιοδήποτε σκυλί πρέπει να καταλάβετε τι ακριβώς χρειάζεστε για.

Όπως είπαμε ήδη Οι Parson Russell Terriers αγοράζονται πιο συχνά ειδικά για το κυνήγι.Είναι εξαιρετικοί καπετάνιοι και πιστοί σύντροφοι που πάντα θα είναι μαζί σας και θα βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτά τα σκυλιά είναι πολύ ανθεκτικά, ικανά να κυνηγήσουν το παιχνίδι για μεγάλο χρονικό διάστημα και να μην κουραστούν. Ασφαλώς υπακούουν στον ιδιοκτήτη, ενώ διαθέτουν μια μοναδική δομή των άκρων και του σώματος, που τους επιτρέπουν να μετακινούνται γρήγορα σε μεγάλες αποστάσεις, ακόμη και μέσα από περιοχές με βλάστηση.

Jack Russell Terriers έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό ποιοτήτων, αλλά λόγω της δομής του σώματός τους, δεν είναι τόσο προσαρμοσμένες σε αυτούς όσο οι Parsons.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει την επιλογή σας. Πιστεύεται ότι Ο Parson Russell Terriers είναι πιο κατάλληλος για να κρατάτε στο δρόμο, είναι υπέροχοι φύλακες και, ως εκ τούτου, πολλοί Έλληνες κτηνοτρόφοι προτιμούν να τους τοποθετήσουν σε φυλάκιση ενός συγκεκριμένου τόπου.

Ο Τζακ Ράσελς είναι πιο οκλαδόν και, αν και λατρεύουν επίσης φάρσες, θα είναι πολύ ευτυχείς να τους μεταφέρουν μέσα στα τείχη του διαμερίσματος του κυρίου τους. Λόγω του μικρού μεγέθους αυτών των σκύλων, μπορείτε να κρατήσετε με ασφάλεια σε μικρά διαμερίσματα ενός υπνοδωματίου, χωρίς να αισθάνεστε μεγάλη δυσφορία.

Ένας άλλος εξίσου σημαντικός παράγοντας κατά την επιλογή κουταβιών οποιουδήποτε σκύλου.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, Οι κούρσες του Jack είναι σταθερά ακριβότερες από τον Parsons, ωστόσο αυτή η διαφορά στην τιμή δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να εγκαταλείψουμε κάποια φυλή σκυλιών. Όλα εξαρτώνται από την επιθυμία σας να πάρετε ένα άτομο μιας συγκεκριμένης φυλής.

Όσον αφορά άλλους παράγοντες, όπως η υγεία και των δύο φυλών, ο χαρακτήρας τους, τα χαρακτηριστικά συντήρησης και φροντίδας για αυτά - όλα είναι περίπου τα ίδια. Εάν έχετε αγοράσει ένα συγκεκριμένο άτομο του Russell Terrier και δεν έχετε επιτύχει από αυτό την ανάπτυξη δεξιοτήτων κυνηγιού, υπακοής ή άλλων δεξιοτήτων - δεν πρέπει να αλλάξετε την ευθύνη για τη φυλή. Πιθανότατα, το πρόβλημα είναι σε λάθος εκπαίδευση.

Σχετικά με το τι είναι ο Jack Russell διαφορετικός από τον Parson Russell, δείτε το παρακάτω βίντεο.