Λευκές ποικιλίες τσαγιού και καλλιέργεια

Στην άγρια ​​φύση, το τσιντσιλά είναι κάτοικος των ορεινών περιοχών της Νότιας Αμερικής με κρύο και μεταβαλλόμενο κλίμα. Προκειμένου αυτό το τρωκτικό που μπορεί να προστατευθεί από τις χαμηλές θερμοκρασίες, η φύση του ανταμείβει με ένα ζεστό και παχύ γούνινο παλτό. Το χρώμα του άγριου τσιντσιλά είναι γκρι με λευκή κοιλιά, αλλά ανάμεσα στα κατοικίδια ζώα μπορείτε να βρείτε την κρέμα γάλακτος, το μαύρο και ακόμη και το ζαφείρι χρώμα του μαλλιού. Ο λόγος για αυτό ήταν οι κτηνοτρόφοι αυτών των χαριτωμένων τρωκτικών.

Με τη διέλευση ήταν δυνατή η απόκτηση νέων εκπληκτικών χρωμάτων. Ανάμεσά τους, το λευκό χρώμα αξίζει ιδιαίτερη προσοχή, η οποία χωρίζεται σε πολλές αποχρώσεις και απόρριψη, καθένα από αυτά έχει ένα όνομα και ένα χαρακτηριστικό.

Αυτό το χρώμα - ο πρόγονος όλων των άλλων χρωμάτων με λευκό. Το 1955, ο αμερικάνικος κτηνοτρόφος Blythe Wilson έφερε το πρώτο λευκό τσιντσιλά με διέλευση. Μεταξύ των μεταφορέων από γούνινες παλτόι αυτού του χρώματος, σπάνια υπάρχουν λευκές ποικιλίες χιονιού, αυτή η μορφή χρωματισμού ονομάζεται "κυρίαρχη". Η διέλευση δύο λευκών ατόμων μαζί μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των κουταβιών στα απορρίμματα και στη μείωση της βιωσιμότητάς τους. Συχνά μπορείτε να βρείτε τα συνδυασμένα είδη χρωμάτων, μεταξύ των οποίων τα πιο δημοφιλή είναι:

• ασημένια - οι άκρες των τριχών μιας λευκής γούνας παλτό είναι χρωματιστό ασήμι, το οποίο δημιουργεί μια ασυνήθιστη καπνιστή λάμψη?
• πλατίνα - μοιάζουν με ασήμι, όμως το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το άσπρο άκρο της ουράς.
• μωσαϊκό - υπάρχουν γκρίζες κηλίδες διαφορετικού μεγέθους και εντοπισμού στο δέρμα, όσο πιο καθαρά είναι τα περιγράμματα αυτών των κηλίδων, τόσο περισσότερο αποτιμάται το χρώμα.
• τρίχρωμο - ένα από τα σπάνια χρώματα, στο δέρμα υπάρχουν σημεία μαύρου, λευκού και γκρι σε διαφορετικές αναλογίες.

Αυτό το χρώμα επιτυγχάνεται με το πέρασμα των τσιντσιλά χρωματισμού λευκό Wilson και hetero beige. Αυτός, με τη σειρά του, χωρίζεται επίσης σε 2 τύπους: ετερόζυγο και ομόζυγο. Το λευκό-ροζ ετερόζυγο χρωματισμό της τσιντσιλά έχει ένα λευκό παλτό με μπεζ κηλίδες διαφορετικού μεγέθους και εντοπισμού. Μερικές φορές μόνο οι άκρες των τριχών είναι χρωματισμένες μπεζ, πράγμα που δημιουργεί ένα είδος ροζέ φαλίδας. Τα αυτιά και η μύτη είναι ροζ, αλλά μερικές φορές υπάρχουν μικρά μπεζ σημεία στα αυτιά.

Ομοζυγωτικός τύπος λευκού-ροζ τσιντσιλά είναι αρκετά σπάνιο, εξαιτίας του οποίου είναι πολύτιμη.. Τα ζώα διαφέρουν από την ετερόζυγη μορφή στο ότι έχουν ένα κυρίαρχο λευκό χρώμα, αυτιά που είναι καθαρά ροζ χωρίς κηλίδες και επίσης κόκκινα μάτια. Σαφώς περιορισμένα μπεζ και χρυσά σημεία σε αυτό το χρώμα θεωρούνται σπανιότητα.

Αυτό είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα και όμορφα χρώματα, που αποκτήθηκαν από τη διέλευση Wilson και βιολετί. Το καθαρό μοβ με τη σειρά του είναι το αποτέλεσμα μιας υπολειπόμενης μετάλλαξης. Αποσύρθηκε το 1960 στη Βόρεια Αφρική. Όπως και ο Wilson, το λευκό βιολετί μπορεί να πάρει ένα ασημένιο ή μωσαϊκό σχήμα. Ωστόσο, ο τόπος του γκρι ή μαύρου σε αυτό το χρώμα πήρε μια ελαφριά μοβ απόχρωση.

Τις περισσότερες φορές μοιάζει με μωβ ομίχλη γύρω από τα αυτιά και την ουρά, αλλά μερικές φορές μπορούμε να συναντήσουμε ένα τσιντσιλά με σημεία τέτοιου ασυνήθιστου χρώματος.

Τα ζώα αυτού του χρώματος έχουν ένα άσπρο γούνινο παλτό, γκρίζα αυτιά και μια γκρι "μάσκα" στο πρόσωπο, μερικές φορές έχουν μια γκρι ουρά και γκρι "γάντια" στα μπροστινά πόδια. Αυτός ο χρωματισμός αποκτήθηκε με διασταύρωση του Wilson και του μαύρου βελούδου.

Το όνομα αυτού του χρώματος οφείλεται στην εκπληκτικά παχιά και μαλακή υφή της γούνας - αυτό το γενετικό χαρακτηριστικό που προέρχεται από το χρώμα του μαύρου βελούδου. Αυτός ο τύπος χρωματισμού τσιντσιλά έχει επίσης παραλλαγές, μεταξύ των οποίων είναι γνωστό βελούδο λευκό-ροζ ετερόζυγο και ομόζυγο, καθώς και λευκό βελούδο βελούδο. Τέτοιοι χρωματικοί συνδυασμοί είναι ένα μεγάλο δώρο για κάθε κτηνοτρόφο και είναι πολύτιμα.

Αυτός ο ασυνήθιστος χρωματισμός εμφανίστηκε λόγω μεταλλάξεων ταυτόχρονα σε αρκετά αγροκτήματα στην Καλιφόρνια. Αμέσως, πολλά κουτάβια στα σκουπίδια άρχισαν να γεννούν γκρίζα κουτάβια, τα οποία με την ηλικία γίνονται όλο και πιο λευκά. Καθαρό γκρι κόψιμο που εντοπίζεται στην περιοχή των αυτιών και της βάσης της ουράς. Οι υπόλοιπες περιοχές θα μπορούσαν να ήταν καπνιστές ή μωσαϊκοειδείς. αλλά το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του είδους είναι η χιονισμένη ουρά. Για αυτό το χαρακτηριστικό το χρώμα πήρε ένα δεύτερο όνομα.

Αυτός ο χρωματισμός είναι μεταξύ των πιο σπάνιων. Διακρίνεται από ένα λευκό δέρμα με ένα παχύ υπόστρωμα και ένα πέπλο κρέμας, πλησιέστερα στη σκιά της σαμπάνιας. Τα μάτια αυτών των τσιντσιλά είναι έντονα κόκκινα. Με την ηλικία, τα μωρά φωτίζουν, φτάνουν στην ωριμότητα, παίρνουν πίσω την ασυνήθιστη κρεμώδη λάμψη τους. Ο καναδός κτηνοτρόφος Ρόμπερτ Λόουε ανακάλυψε το χρωματισμό στο αγρόκτημα του για πρώτη φορά το 2002. Η ποικιλία πήρε το όνομά του.

Οι φορείς μιας τέτοιας γούνινης επίστρωσης είναι παρόμοιοι με τους Wilsons με μωσαϊκό τύπο χρωματισμού. Υπάρχουν δύο ποικιλίες άσπρου έβενο: μπορεί να έχουν ένα λευκό στρώμα με μαύρες κηλίδες ή, αντίθετα, το πλεονέκτημα του μαύρου χρώματος με έντονα λευκά σημάδια χιονιού. Η κύρια διαφορά τους είναι τα σαφώς καθορισμένα σύνορα των κηλίδων. Ο εντοπισμός των κηλίδων μπορεί να είναι στο κεφάλι, στα αυτιά, στα πόδια και μερικές φορές στα πλάγια. Τα μάτια είναι σκοτεινά, τα αυτιά είναι ανοιχτό γκρι. Μερικές φορές οι λευκές κηλίδες μπορεί να έχουν κρέμα ή μπεζ απόχρωση. Είναι γνωστό ότι οι φορείς του γονιδίου "έβενο" έχουν ένα καλύτερο και πιο λαμπερό παλτό.

Η παρουσία του γονιδίου albino εκδηλώνεται από την απουσία μαλλιών και χρωστικής του δέρματος, έτσι ώστε αυτά τα τσιντσιλά, όπως και όλα τα αλμίνια, γεννιούνται με κόκκινα μάτια, έχουν λευκό μαλλί και ανοιχτό ροζ δέρμα. Συχνά, τα αλμπίνο ζώα έχουν προβλήματα υγείας, όπως προβλήματα όρασης ή ολική τύφλωση. Για να αποκτήσετε υγιείς απογόνους των μεταφορέων αυτής της μετάλλαξης, συνιστάται να διασχίζετε μόνο με φωτεινούς εκπροσώπους της φυλής. Οι απόγονοι μιας τέτοιας ένωσης θα φέρουν επίσης αυτό το γονίδιο, το οποίο μπορεί να μεταδοθεί από μία ή περισσότερες γενιές.

Αυτό το είδος εμφανίστηκε λόγω της διασταύρωσης της βασιλικής αγγόρας με το πρότυπο και το λευκό Wilson. Το δέρμα μπορεί να είναι απολύτως χιονάτο, να έχει γκρίζες κηλίδες ή καπνιστό «πέπλο», Η κύρια διαφορά εδώ είναι το παχύ υπόστρωμα και το εκπληκτικά μαλακό γούνινο παλτό. Τα μάτια ενός τέτοιου τσιντσιλά είναι σκοτεινά και τα αυτιά και η μύτη μπορεί να είναι γκρίζα.

Η φροντίδα για ένα λευκό τσιντσιλά δεν διαφέρει από το περιεχόμενο των ζώων άλλων χρωμάτων. Για την άνετη ύπαρξη ενός σπιτιού τσιντσιλά ένα ευρύχωρο κλουβί με ένα μικρό σπίτι μέσα είναι απαραίτητο, ώστε το ζώο να μπορεί πάντα να κρύβεται και να αισθάνεται ασφαλές. Επίσης, είναι καλύτερο να εξοπλιστεί ο κλωβός με έναν τροχό, διάφορες σήραγγες και σκάλες - έτσι ώστε το τρωκτικό θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει την ανάγκη τους για κίνηση.

Ως απορριμμάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδικό υλικό πλήρωσης ή απλό πριονίδι. Μεταξύ άλλων, στο κλουβί πρέπει να τοποθετήσετε μια ορυκτή πέτρα, για την οποία το τσιντσιλά θα αλέσει τα δόντια.

Η διατροφή για το τσιντσιλά πρέπει να είναι ισορροπημένη. Δεδομένου ότι αυτό το ζώο είναι φυτοφάγο, ο ευκολότερος τρόπος για να αγοράσετε ένα ειδικό φαγητό, το οποίο θα αποτελέσει τη βάση της διατροφής του κατοικίδιου ζώου σας. Επιπλέον, στο μενού τσιντσιλά, μπορείτε από καιρό σε καιρό να προσθέτετε νέους βλαστούς από σιτάρι ή βρώμη, καθώς και από πικραλίδα, εσπεριδοειδές και ελάφι. Για την άνετη πέψη, τα τσιντσιλά χρειάζονται σανό - μπορούν να τοποθετηθούν σε ειδικό τροφοδότη καλωδίων. Το καλοκαίρι, το σιτηρέσιο ενός τρωκτικού στο σπίτι πρέπει να εμπλουτίζεται με φρέσκα προϊόντα · γι 'αυτό το λόγο είναι ιδανικό:

• καρότα;
• μελιτζάνες;
• πατάτες ·
• ξηροί καρποί ·
• ηλιόσποροι ·
• σύκα;
• μήλα;
• αχλάδια ·
• σταφύλια

Ένα από τα κυριώτερα σημεία στη φροντίδα ενός τσιντσιλά είναι η κολύμβηση. Δεδομένου ότι αυτό το ζώο δεν έχει ιδρωτοποιούς αδένες, είναι αντενδείκνυται γι 'αυτόν να κολυμπήσει στο νερό. Τα τσιντσιλά εκτελούν αυτή την διαδικασία υγιεινής στην άμμο. Για να γίνει αυτό, μπορείτε να αγοράσετε ένα ειδικό δοχείο και να το γεμίσετε με άμμο με αντιβακτηριακά πρόσθετα.

Παρά την κοινωνικότητα και τη φιλική στάση απέναντι στους ανθρώπους, η λευκή τσιντσιλά μερικές φορές δαγκώνει. Αυτό το περιστατικό μπορεί να έχει πολλές αιτίες, μερικές από τις οποίες παρατίθενται παρακάτω.

• Γνωριμία. Κατά κανόνα, αυτό είναι ένα ελαφρύ δάγκωμα, το οποίο βοηθά το ζώο να θυμάται καλύτερα τη μυρωδιά σας και να το γνωρίζει καλύτερα. Τέτοια τσιμπήματα είναι σχεδόν ανώδυνα και δεν προκαλούν αιμορραγία. Όταν το τσιντσιλά σας εξετάζει, δεν θα είναι απαραίτητο.
• Πιθανότητα Αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς κακόβουλες προθέσεις, για παράδειγμα, εσείς τροφοδοτήσατε το τσιντσιλά με τα χέρια σας και έχασε λίγο.
• Διαμαρτυρία. Αυτό το "δάγκωμα" σημαίνει "Μην το κάνετε!". Έτσι προσπαθείτε να πάρετε το ζώο ενάντια στη θέλησή του ή πολύ αγενής. Για παράδειγμα, ένα τσιντσιλάνο κοιμόταν, αλλά ξαφνικά αποφασίσατε να το δείξετε σε όλη του τη δόξα σε έναν νεοαφιχθέντα επισκέπτη.
• Φόβος. Σε αυτή την περίπτωση, το κατοικίδιο ζώο δαγκώνει για να προστατεύσει - έτσι αισθάνεται επικίνδυνη. Ίσως το ζώο δεν σας εμπιστεύεται.
• Ασθένεια. Κανείς δεν θέλει να αγγίξει κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας. Δώστε προσοχή στη γενική κατάσταση του κατοικίδιου ζώου - αν είναι καθιστική και αδιάφορη, πιθανότατα είναι άρρωστος.
• Ένα άλλο παιδί. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν αρκετά τι είναι καλό και τι είναι κακό. Δοκιμάζοντας τον κόσμο από την καρδιά, μπορούν να σας δοκιμάσουν.
• Η επίδραση του "κοινοτικού". Εάν περισσότερα από ένα άτομα ζουν σε ένα κλουβί, αυτό μπορεί να μην είναι για όλους τους αρέσει. Στη γειτονιά τσιντσιλά μπορεί να προκαλέσει άγχος, καλά, σε μια κατάσταση άγχους, ο καθένας μπορεί να δαγκώσει.
• Ακριβώς άσχημα. Συμβαίνει ότι είναι ένα χαρακτηριστικό χαρακτήρα. Εάν αποκλείονται όλες οι άλλες πιθανές αιτίες, παραμένει να δεχτούμε και να αποδεχόμαστε την κακία όπως είναι. Φυσικά, ένα τέτοιο θηρίο θα πρέπει να χειρίζεται με μεγάλη προσοχή, και αν λειτουργεί - προσπαθήστε να το απομακρύνετε από το δάγκωμα.

Για να αποφύγετε μια τέτοια συμπεριφορά, προσπαθήστε να επικοινωνείτε συχνότερα με το κατοικίδιο ζώο, να το τροφοδοτείτε με λιχουδιές από τα χέρια, να χειρίζεστε την τσιντσιλά προσεκτικά και με σεβασμό. Μην ενθαρρύνετε την κακή συμπεριφορά - αμέσως μετά το τσίμπημα, μην δώστε το φαγητό του θηρίου, αλλά περιμένετε μέχρι να περάσει ο χρόνος.

Δείτε πώς να αναπτύξετε λευκά τσιντσιλά στο επόμενο βίντεο.