Ο αριθμός των διαζυγίων στη Ρωσία σήμερα είναι ένα ρεκόρ - σχεδόν κάθε δεύτερο γάμο τελειώνει με τερματισμό. Και δεν μπορεί παρά να μας κάνει να σκεφτούμε: αφενός, το κράτος προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να διατηρήσει την εικόνα της οικογένειας και, αφετέρου, οι οικογένειες για κάποιο λόγο δεν γίνονται ισχυρότερες. Σχετικά με τα αίτια που οδηγούν στο διαζύγιο, πώς είναι τα διαζύγια, όταν είναι αναπόφευκτα, και πώς να επιβιώσουν αυτό το γεγονός, θα συζητηθούν σε αυτό το υλικό.
Τι είναι αυτό;
Το διαζύγιο είναι ο τερματισμός του τρέχοντος γάμου μεταξύ συζύγων. Δεδομένου ότι, πρόσφατα, οι πολιτικοί γάμοι έχουν αναγνωριστεί σε κάποιο βαθμό από το νόμο, μπορεί να θεωρηθεί το διαζύγιο και ο χωρισμός ενός ζευγαριού που ζούσε χωρίς διαβατήρια στα διαβατήρια.
Στην ιστορία
Μόλις στη Ρωσία για να πάρει ένα διαζύγιο ήταν σχεδόν αδύνατο. Οι λόγοι για τους οποίους θα μπορούσαν να επιλύσουν τη διάλυση του γάμου ήταν αρκετά βαρύι, έπρεπε να αποδειχθούν σε ένα πνευματικό πρόσωπο για να λάβουν τη λεγόμενη διαζυγική επιστολή, χρειάστηκαν επίσης μάρτυρες και τα λόγια δεν ήταν αρκετά. Το αραιωμένο ζευγάρι θα μπορούσε κάτω από τις ακόλουθες αποδεδειγμένες συνθήκες:
- οικογενειακή απιστία;
- bigamy ή διπλάσια
- η ασθένεια ενός άνδρα ή μιας γυναίκας που ήταν πριν από το γάμο και η οποία παρεμβαίνει στην εκπλήρωση του γάμου, του τοκετού, του γάμου μαζί.
- η εξαφάνιση ενός συζύγου χωρίς ίχνος (πριν από 5 χρόνια ή περισσότερο).
- καταδίκη ενός συζύγου για σοβαρό και ιδιαίτερα σοβαρό έγκλημα κατά του νόμου ·
- το μοναχισμό του συζύγου (μόνο αν δεν υπήρχαν μικρά παιδιά).
Σημαντικό: μετά τη λήξη του συμβάντος, ο ένοχος στερήθηκε συνήθως του δικαιώματος να συνάψει νέες συζυγικές σχέσεις.
Σε εκείνες τις ημέρες, τα διαζύγια ήταν μια μεγάλη σπανιότητα: το 1899, υπήρχε μόνο μία διαζευγμένη γυναίκα για χίλιους άνδρες και δύο γυναίκες για χίλια γυναίκες διαζευγμένοι.
Όλα αυτά άλλαξαν το 1917. Μετά την επανάσταση, η στάση απέναντι στο διαζύγιο μαλακώθηκε. Άρχισαν να εκτρέφονται στα γραφεία μητρώου και αμέσως μετά την υποβολή μιας τέτοιας αναφοράς από έναν από τους συζύγους. Ο Ιωσήφ Στάλιν ενέτεινε κάπως τη διαδικασία διαζυγίου και ο οπαδός του Νικήτα Χρουστσόφ απλοποίησε και πάλι. Έτσι, μέχρι το 2008, το 60% των γάμων έληξε με διαζύγιο.
Από τεχνική άποψη, το διαζύγιο σήμερα δεν είναι μια ιδιαίτερα περίπλοκη διαδικασία. Εάν ο σύζυγος δεν έχει παιδιά, το θέμα μπορεί να διευθετηθεί με τη λύση του γάμου στο γραφείο μητρώου με γραπτή έκφραση ενός ή και των δύο εταίρων ένα μήνα μετά την υποβολή της αντίστοιχης αίτησης. Το μητρώο επίσης διαζευγνύει συζύγους με παιδιά, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι ένας από αυτούς αναγνωρίζεται νόμιμα ως αγνοούμενος, ανίκανος ή καταδικασμένος σε φυλάκιση μεγαλύτερη των τριών ετών. Σε άλλες περιπτώσεις, διαζευγμένος μέσω του δικαστηρίου.
Στη θρησκεία
Η ορθόδοξη πίστη σήμερα επιτρέπει τα διαζύγια, όχι μόνο λόγω μοιχείας, αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις:
- την αποχώρηση ενός εταίρου από την ορθόδοξη πίστη.
- αφροδίσια νόσος.
- στειρότητα;
- μακρά απουσία ή λείπει.
- φυλάκιση ·
- σωματική προσπάθεια για τη ζωή μιας συζύγου ή παιδιών.
- ψυχική ασθένεια που δεν είναι θεραπεύσιμη.
- AIDS;
- χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
- μια άμβλωση αν ο σύζυγος δεν έδωσε άδεια για τέτοιες ενέργειες στη σύζυγό του.
Η Καθολική Εκκλησία του διαζυγίου δεν αναγνωρίζει: το να παντρευτείς ή να ξαναπαντρευτείς με την ευλογία ενός κληρικού είναι δυνατό μόνο σε περίπτωση θανάτου του πρώτου συζύγου. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε τον ακυρωθέντα γάμο, αλλά μόνο σε επίσημο επίπεδο.Ο δεύτερος γάμος μετά από αυτή την εκκλησία θεωρείται παράνομος. Ο γάμος μεταξύ καθολικού και αντιπροσώπου μιας άλλης πίστης δεν θεωρείται νόμιμος, από την άποψη της εκκλησίας, και επομένως τέτοια διαζύγια δεν καταδικάζουν.
Οι προτεστάντες επιτρέπουν μόνο το διαζύγιο λόγω μοιχείας, απαγορεύεται στους διαζευγμένους να οικοδομήσουν νέες οικογενειακές σχέσεις. Ο Ιουδαϊσμός δεν ενθαρρύνει το διαζύγιο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις το επιτρέπει. Ωστόσο, αν ο σύζυγος αρνείται να δώσει στη σύζυγό του τη συγκατάθεσή του για τη διάλυση του γάμου τους, η θέση της γυναίκας θα είναι πολύ αξιοζήλευτη - δεν θα μπορέσει να συνάψει νέα σχέση μέχρι να πεθάνει ο πρώην σύζυγός της.
Το διαζύγιο στο Ισλάμ γίνεται από δικαστή της Σαρία, κατόπιν αιτήματος ενός συζύγου. Λόγοι για το διαζύγιο μπορεί να είναι αρκετά. Κάθε περίπτωση εξετάζεται μεμονωμένα.
Στην ψυχολογία
Το διαζύγιο δεν είναι μόνο ένα είδος νόμιμης και πραγματικής δράσης, είναι πάντα ένα μεγάλο ψυχολογικό τραύμα, το οποίο, πρώτα απ 'όλα, επηρεάζει τα παιδιά - λόγω της ηλικίας τους και της έλλειψης εμπειρίας ζωής, τα μωρά δεν είναι πάντοτε σε θέση να κατανοούν και να λαμβάνουν αποφάσεις γονέων χωρίς σοβαρές συνέπειες. Στην ψυχολογία, το κράτος μετά από ένα διαζύγιο θεωρείται ταυτόσημο με το κράτος μετά την απώλεια ενός αγαπημένου, τον θάνατό του. Όσο πιο οδυνηρή ήταν η διαδικασία διαζυγίου, τόσο πιθανότερο είναι ότι οι συνέπειες για την ψυχή του παιδιού θα εξακολουθούν να είναι: η συσσώρευση του άγχους, το αίσθημα της έλλειψης προστασίας, η κατάρρευση του γνωστού κόσμου και στην ενήλικη ζωή, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι προσεκτικοί στις σχέσεις με το αντίθετο φύλο, επειδή ο φόβος της επανάληψης ενός σκηνικού γνωστού από την παιδική ηλικία μπορεί να είναι πολύ ισχυρός.
Δυστυχώς, ολοένα και περισσότερο, οι πρώην σύζυγοι προσφεύγουν σε δίκες και παιδιά. Ορισμένοι υποστηρικτές και ειδικοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον τομέα της κλινικής παιδοψυχολογίας προτείνουν να χαρακτηριστούν τέτοιες ενέργειες των γονέων ως "σκληρή μεταχείριση των παιδιών" και να καθιερωθεί η ευθύνη γι 'αυτό.
Καλό ή κακό;
Όταν οι έρωτες παντρεύονται, σπάνια πιστεύουν ότι το διαζύγιο είναι δυνατό κατ 'αρχήν. Ταυτόχρονα, το διαζύγιο δεν πρέπει να αξιολογείται ως κάτι κακό ή κάτι καλό. Είναι ουδέτερη από μόνη της. Όλα εξαρτώνται από τις καταστάσεις στις οποίες καταρρέει η οικογένεια, καθώς και από τη στάση των συμμετεχόντων σε αυτό. Υπάρχουν καταστάσεις όπου ένα διαζύγιο είναι πραγματικά σαν μια τραγωδία: έχετε εγκαταλειφθεί, είστε έγκυος, έχετε αλλάξει, έχετε μικρά παιδιά που αγαπούν τόσο τη μητέρα τους όσο και τον πατέρα εξίσου. Στην περίπτωση αυτή, το διαζύγιο αντιλαμβάνεται και βιώνει οδυνηρά.
Αλλά υπάρχουν καταστάσεις όπου το διαζύγιο είναι καλό για όλους. Αυτές περιλαμβάνουν, καταρχάς, τις καταστάσεις που αναπτύσσονται στις καταστροφικές οικογένειες.
Εάν ένας σύζυγος καταχραστεί το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, τη βία σε έναν σύντροφο, τα παιδιά, κτυπά, τότε το διαζύγιο δεν είναι μόνο μια νομική παραίτηση από την ευθύνη για το γάμο, αλλά και μια πραγματική αποταμίευση της ζωής του ίδιου και του παιδιού.
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους από το γάμο μέχρι το διαζύγιο, οι εταίροι δείχνουν και δείχνουν όχι μόνο τις καλύτερες ποιότητες τους. Πολύ συχνά, στα πρώτα χρόνια της ζωής, εμφανίζονται αρνητικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας, αλλά εφ 'όσον εντάσσονται γενικά στην κοσμοθεωρία του άλλου συζύγου, αν δεν τα θεωρεί φοβερά κακίες, το ζευγάρι μπορεί να είναι μια φυσιολογική και ισχυρή οικογένεια. Όλα αλλάζουν αν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας αρχίσουν να υποφέρουν εξαιτίας των αρνητικών ιδιοτήτων που έχουν προκύψει: από την έλλειψη χρημάτων, εάν ο σύζυγος δεν θέλει να εργαστεί, να πίνει, από ξυλοδαρμούς, αν είναι τυραννία, από φόβο για τη ζωή του.
Το διαζύγιο γίνεται ευλογία και σωτηρία σε περίπτωση που συμπίπτουν τρεις σημαντικοί παράγοντες:
- υπάρχουν δύσκολες και συγκεχυμένες σχέσεις μεταξύ των συζύγων, οι οποίες τους εμποδίζουν να αλληλεπιδρούν επαρκώς σε σημαντικά γεγονότα (κοινή εκπαίδευση παιδιών, παρέχοντάς τους ό, τι χρειάζονται) ·
- οι σύζυγοι δεν μπορούν να βρουν επαφή, αντιφάσεις παρατηρούνται σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
- τα ανεπίλυτα σημαντικά προβλήματα οδηγούν σε σοβαρό συναισθηματικό στρες, με τη σειρά του, αποκλείοντας κάθε προσπάθεια διαλόγου.
Ο κύκλος κλείνει. Δεν υπάρχει διέξοδος, μόνο ένα διαζύγιο.Είναι δυνατόν να σωθεί η οικογένεια, αλλά μόνο υπό τον όρο ότι θα τροποποιηθεί τουλάχιστον ένας από τους τρεις παράγοντες που περιγράφονται παραπάνω.
Αποφασίζοντας για ένα διαζύγιο, ακόμα και αν όλα τα κριτήρια ταιριάζουν, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο. Αποδεικνύεται μια αρκετά ανυπόφορη κατάσταση στην οποία η μόνη διέξοδος καθίσταται αποκλεισμένη. Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν παθογόνο κατάσταση διαζυγίου - το ζευγάρι είναι ήδη στην πραγματικότητα και όχι ζευγάρι, δεν λύνει τίποτα από κοινού, δεν υπάρχει αγάπη και σεβασμός, κατανόηση και κοινά στόχοι, έχουν συσσωρευτεί αρκετοί παράπονοι, οι σύζυγοι δεν επιδιώκουν τη συμφιλίωση και την επίλυση των παρεξηγήσεων αλλά συνεχίζουν να παντρεύονται, ζουν μαζί Στην πραγματικότητα, και οι δύο είναι αδύναμοι - δεν μπορούν να κάνουν μια ενιαία παραγωγική δράση ούτε προς την ειρήνη ούτε προς το διαζύγιο.
Το πιο δύσκολο στις παθογόνες οικογένειες στα παιδιά. Αρχικά προσπαθούν να ενεργούν ως ειρηνοποιοί και μεσάζοντες, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποιούν ότι δεν παίρνουν τίποτα, χάνουν πίστη όχι μόνο στον εαυτό τους, αλλά και στους ενήλικες. Οι λειτουργίες και οι ρόλοι σε τέτοιες οικογένειες είναι προκατειλημμένοι, παραμορφωμένοι. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, αντιμετωπίζουν τεράστιο άγχος. Εάν τα πάντα μένουν όπως είναι, είναι πιθανό ότι τα προβλήματα θα αναζητήσουν διέξοδο, αλλά μέσω της συμπεριφοράς των παιδιών, μέσω σωματικών και ψυχικών ασθενειών σε μικρά παιδιά και ενήλικες.
Σημαντικό: στις παθογόνες οικογένειες, η αγάπη συχνά αντικαθίσταται από την αλληλεξάρτηση.
Στις παθογόνες οικογένειες, η μόνη λογική και θαρραλέα λύση είναι το διαζύγιο. Ο γάμος θα αποσυντεθεί, αλλά η ζωή και η υγεία κάθε μεμονωμένου μέλους της οικογένειας μπορεί να σωθεί.
Στατιστικά στοιχεία
Σήμερα στη Ρωσία, μέχρι και το 53% των ζευγαριών που έχουν πάρει νόμιμο γάμο διαζευγνύονται. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία τηρούνται τακτικά από τα γραφεία μητρώου και μια φορά το χρόνο παρέχουν στοιχεία σχετικά με το ποσοστό των γάμων και των διαζυγίων. Αλλά αυτή η στατιστική είναι αξιοσημείωτη όχι μόνο για τον συνολικό αριθμό διαζευγμένων Ρώσων, αλλά και για ορισμένες αποχρώσεις που καθιστούν δυνατή την καλύτερη κατανόηση του διαζευγμένου στη χώρα μας και του τρόπου με τον οποίο.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, τα ζευγάρια που έχουν παντρευτεί για 5 έως 9 χρόνια διαζευγνύονται συχνότερα. Μεταξύ αυτών των οικογενειών, σχεδόν κάθε τρίτη μονάδα της κοινωνίας (28,5%) καταρρέει. Οι σύζυγοι που έχουν παντρευτεί μέχρι ένα έτος διαζευγμένοι λιγότερο συχνά από άλλους - το 3% του συνόλου των διαζυγίων. Αλλά εκείνοι που έχουν ζήσει μαζί για 1-2 χρόνια συμπεριφέρονται ήδη διαφορετικά: σχεδόν το 16% των γάμων διαλύεται. Ελαφρώς περισσότερα (18%) ζευγάρια πάρουν διαζύγιο μετά από 3-4 χρόνια ζωής μαζί. Κάθε πέμπτη οικογένεια χωρίζεται σε γάμους με εμπειρία από 10 έως 19 χρόνια. Μεταξύ αυτών που έχουν ζήσει μαζί για περισσότερο από 20 χρόνια, το ποσοστό διαζυγίου δεν είναι τόσο υψηλό - περίπου 11%.
Η πιο "σύγκρουση" είναι οι σύζυγοι ηλικίας 20 έως 30 ετών. Αλλά ταυτόχρονα, οι γάμοι που συνάπτονται σε αυτή την ηλικιακή περίοδο είναι ισχυρότεροι και καταρρέουν πολύ λιγότερο συχνά από τους γάμους που σύζυγοι έλαβαν μετά την τρίτη επέτειο. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από τη σχετική κινητικότητα των συναισθημάτων και της ψυχής σε ηλικία έως και 30 ετών, μετά από αυτό το ορόσημο είναι πολύ πιο δύσκολο για τους ανθρώπους να «ξανασχεδιάσουν» τις απόψεις και τις συνήθειες που απαιτεί η οικογένεια από αυτούς.
Τα δικαστήρια εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την πρακτική του "χρόνου σκέψης", δίνοντας στους συζύγους την ευκαιρία να επανεξετάσουν την απόφασή τους.
Στην περίπτωση αυτή, οι αξιώσεις ισχυρίζονται ότι λαμβάνουν μόνο το 7% των ζευγαριών. Τα υπόλοιπα παραμένουν πιστά στην αρχική τους απόφαση και εξακολουθούν να επιμένουν στον τερματισμό.
Οι ιδρυτές ενός διαζυγίου, σύμφωνα με τις στατιστικές, είναι συνήθως γυναίκες - μέχρι το 68% των περιπτώσεων. Εάν το ζευγάρι είναι "έμπειρο" και οι σύζυγοι είναι άνω των 50 ετών, τότε οι αρχάριοι είναι πιο συχνά άνδρες.
Μετά το διαζύγιο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 60% των γυναικών ξαναπαντρεύουν, αλλά μόνο οι μισοί από αυτούς παραδέχονται ότι βρήκαν τελικά την ευτυχία. Έως και το 85% των διαζευγμένων ανδρών ξαναπαντρεύουν και θεωρούν τις νέες σχέσεις πιο επιτυχείς από τις πρώτες (περίπου το 70%).
Κύριοι λόγοι
Προηγουμένως, ο λόγος για τον οποίο ένας σύζυγος απαιτούσε διαζύγιο, ήταν απαραίτητο να δηλώσει σε μια δήλωση, να υποστηρίξει στο δικαστήριο. Σήμερα, ένας σύζυγος και σύζυγος έχουν κάθε δικαίωμα να κρατήσουν το μυστικό τους, αν δεν θέλουν να διατυπώσουν τους λόγους, θα τους χωρίσουν χωρίς να δημοσιοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες. Αλλά οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι που ασχολούνται με τη μελέτη των λεπτών σχέσεων των συζύγων, συνεχίζουν να διερευνούν τους λόγους για τους οποίους οι οικογένειες εξακολουθούν να διαλύονται.
- Η απόφαση για το γάμο ήταν εξάνθημα (ως επιλογή - ο γάμος ήταν πλασματικός). Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη αιτία διαζυγίου. Λόγω του γεγονότος ότι ο γάμος διεξήχθη βιαστικά, μη αναγνωρίζοντας ο ένας τον άλλον, μη προετοιμάζοντας ψυχολογικά και ηθικά, μέχρι 42% των ζευγαριών διαζευγμένος. Οι σχέσεις τέτοιων συζύγων είναι συνήθως πολύ αγενείς, ασαφείς, ενοχλούν ο ένας τον άλλο, αρνούνται να βοηθούν ο ένας τον άλλον στην καθημερινή τους ζωή, στην ανατροφή των παιδιών. Σταδιακά, όλο και περισσότερες σκέψεις φαίνονται ότι αυτός ο γάμος ήταν λάθος και πρέπει να σταματήσει.
- Κακές συνήθειες. Στη δεύτερη θέση, ο αριθμός των διαζυγίων είναι ένας λόγος όπως ο αλκοολισμός ή η τοξικομανία του συζύγου (λιγότερο συχνά - συζύγους). Ένας αλκοολικός ή τοξικομανής δεν μπορεί να είναι πλήρεις εταίροι στους οποίους μπορείτε να βασιστείτε, τους οποίους μπορείτε να εμπιστευτείτε. Συχνά δεν αναπτύσσονται μόνο διαμάχες σε τέτοιες οικογένειες, αλλά και επίθεση και ψυχική και σωματική βία. Το 31% των γυναικών αρχειοθετείται για διαζύγιο, υποστηρίζοντας την απόφαση του συζύγου αλκοολισμού. Το ίδιο επιχείρημα επισημαίνεται και από το 22% των ανδρών που αποφασίζουν να διαζούν τις συζύγους τους που πίνουν ή χρησιμοποιούν παράνομα ναρκωτικά.
- Προδοσία. Η οικογενειακή απιστία παίρνει την αξιόλογη τρίτη θέση μεταξύ των αιτιών των διαζυγίων στη Ρωσία. Μέχρι το 15% των γυναικών που υποβάλλουν αίτηση διαζυγίου δηλώνουν ότι αποφάσισαν να καταρρεύσουν την οικογένεια λόγω της απιστίας του συζύγου. Πρέπει να σημειωθεί ότι έως και 11% των διαζευγμένων ανδρών δηλώνουν την απιστία των γυναικών.
- Διαφορετικοί χαρακτήρες. Το 9% των ανδρών και το 8% των γυναικών επισημαίνουν αυτή την ήδη κλασσική διατύπωση του λόγου του χωρισμού. Υπονοεί μια διαφορετική κατανόηση του κόσμου και τόσο διαφορετική που οι σύζυγοι δεν βρίσκουν κοινό έδαφος στην πραγματική ζωή. Έχουν διαφορετικές απόψεις για την αύξηση των παιδιών, την απόκτηση και την εξόφληση χρημάτων, τις σχέσεις με συγγενείς (με πεθερά, πεθερά, κλπ.).
- Οικιακή ανασφάλεια. Διαζούν λόγω της έλλειψης στέγης τους, υλικών προβλημάτων αρκετά συχνά, αλλά συνήθως αυτός ο λόγος εμφανίζεται σε συνδυασμό με άλλο, κύριο. Μόνο για την εγχώρια ανασφάλεια, ως κύριος λόγος για το χωρισμό, λένε μόνο περίπου το 3% των ζευγαριών.
- Παθολογική ζήλια. Οι αδικαιολόγητοι ισχυρισμοί περί προδοσίας, καθώς και η επιτήρηση και τα συνεχή σκάνδαλα για τα οποία δεν υπάρχει κανένας λόγος, προκαλούν διαζύγιο στο 1,5% των περιπτώσεων.
- Η δυσαρέσκεια με τη σεξουαλική ζωή. Είτε οι σύζυγοι είναι ανήσυχοι να επισημάνουν έναν τέτοιο λόγο, είτε ντρέπονται να παραδεχτούν αυτό το γεγονός, αλλά ειλικρινά ότι η σεξουαλική ζωή δεν είναι "off", μόνο το 0,8% των διαζευγμένων ανθρώπων αναγνωρίζονται.
Αυτή είναι η επίσημη "εικόνα" των διαζυγίων. Οι ψυχολόγοι διακρίνουν τους λόγους στους οποίους βασίζεται το διαζύγιο:
- παραβιάσεις στην "άλεση χαρακτήρων", τα προσωπικά χαρακτηριστικά κάθε συζύγου, απροθυμία να συμβιβαστεί,
- την αδυναμία να αναλάβουν την ευθύνη για τον εαυτό τους, την ανώριμη κατάσταση ενός από τους συζύγους ή και τα δύο ταυτόχρονα.
- εξαπατημένες ελπίδες (δυσαρέσκεια ότι ένα πρόσωπο στην οικογενειακή ζωή δεν ήταν καθόλου αυτό που ήταν στο στάδιο της χρονολόγησης και της έναρξης μιας σχέσης)?
- η παρατεταμένη περίοδος "προδιάθεσης", όταν καμία πλευρά δεν μπορεί να κάνει ένα βήμα προς την άλλη, ούτε ένα βήμα προς το δικαστήριο ή το μητρώο.
Πρέπει να φοβάμαι;
Εάν το ζήτημα της πιθανότητας ενός διαζυγίου έχει επανειλημμένα σηκωθεί μπροστά σε έναν άνθρωπο, ήρθε η ώρα να ζυγίσουμε όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, επειδή πρόκειται για μια σοβαρή απόφαση, πρέπει να είναι δικαιολογημένη. Το διαζύγιο είναι πάντα μια μάλλον δυσάρεστη και μερικές φορές επώδυνη διαδικασία. Μπορεί να συγκριθεί με την ανάγκη ακρωτηριασμού. Επιπλοκές μπορεί να συμβούν τόσο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης όσο και μετά από αυτή, κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης.
Εάν θέλετε να ξεκινήσετε ένα διαζύγιο, αλλά μέχρι στιγμής αυτή η προοπτική σας φοβίζει, προσπαθήστε να απαντήσετε ειλικρινά στις ακόλουθες ερωτήσεις.
- Τι θα ήταν χρήσιμο για ένα διαζύγιο;
- Τι χάνεις κατά τη διάρκεια ενός διαζυγίου;
- Ποια νέα σχέδια και στόχοι θα έχετε μετά τη διακοπή του γάμου; Θα είναι αυτή η αρχή μιας νέας, πιο έντονης και ενδιαφέρουσας ζωής;
- Τι προβλήματα μπορεί να έχετε μετά από ένα διαζύγιο με έναν σύντροφο;
- Ποιος, εκτός από εμένα, θα επωφεληθεί αυτό το διαζύγιο; Ποια ζωή θα είναι καλύτερη από αυτό;
- Ποιος θα βλάψει το διαζύγιό μου;
Αυτή η προσέγγιση θα βοηθήσει να καταλάβουμε τι θα είναι περισσότερο σε περίπτωση διαζυγίου - απώλειας ή εξαγορών. Αν το διαζύγιο ωφελεί εσάς και τους άλλους, αν έχετε περισσότερα από όσα έχετε τώρα, μην αρνηθείτε στον εαυτό σας την ευκαιρία να ξεκινήσετε μια νέα ζωή, διότι το διαζύγιο δεν είναι το τέλος της ζωής αλλά η αρχή του. Εάν, ως αποτέλεσμα μιας απλής ανάλυσης, καταλαβαίνετε ότι τα παράπονά σας δεν βλέπουν πλέον επαρκώς την πραγματικότητα και το διαζύγιο θα φέρει περισσότερες απώλειες, τότε είναι λογικό να ληφθούν όλα τα μέτρα για να σωθεί η οικογένεια.
Οι γυναίκες φοβούνται συχνά την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι θα είναι πολύ δύσκολο γι 'αυτήν αργότερα (και με το παιδί) να οργανώσει την προσωπική της ζωή. Για να διατηρηθεί ο παθολογικός γάμος μόνο από το φόβο της μοναξιάς είναι το μονοπάτι προς το πουθενά.
Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις στις οποίες η ανάλυση δεν είναι πρακτικά απαραίτητη, είναι απαραίτητο το διαζύγιο: είναι η απροθυμία του συντρόφου να αντιμετωπιστεί για εθισμό και επίθεση κατά του αλκοόλ ή των ναρκωτικών.
Μια τέτοια συμπεριφορά τείνει να προχωρήσει μόνο, ακόμη και αν ο αλκοολικός συνεργάτης υπόσχεται να "βελτιώσει, αλλά με κάποιο τρόπο αργότερα", τολμάδες αρχειοθετούν για διαζύγιο.
Όλες οι άλλες καταστάσεις χρειάζονται ψυχολογική προκαταρκτική μελέτη. Εάν το διαζύγιο θα είναι μια ευλογία, κανείς δεν θα πει εκ των προτέρων. Αλλά μπορείτε να δοκιμάσετε διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην ψυχολογία για τη λήψη αποφάσεων.
- Η προβολή του μέλλοντος. Κλείστε τα μάτια σας, χαλαρώστε, αναπνεύστε ομοιόμορφα και βαθιά. Φανταστείτε τον εαυτό σας, αλλά μόνο μετά από 10 χρόνια. Εξετάστε προσεκτικά το πού βρίσκεστε, σε ποιο περιβάλλον, ποιος είναι δίπλα σας, τι κάνετε, μοιάζετε με ένα ευτυχισμένο άτομο.
- Αξιολόγηση του παρόντος. Για να αποφύγετε το διαζύγιο λόγω των εξιδανικευμένων ιδεών σας για την οικογένεια, υπερβολικά και μη ρεαλιστικά αιτήματα, κάνετε μια αμερόληπτη αξιολόγηση του τι έχετε. Ρωτήστε τον εαυτό σας ποιος θα πρέπει να είναι ο ιδανικός σας συνεργάτης, πώς πρέπει να μοιάζει, πώς πρέπει να ενεργεί, ποιος να εργαστεί, πώς να αλληλεπιδράσει στην οικογένεια. Φανταστείτε αυτό με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες και συνδυάστε με την εικόνα του σημερινού συνεργάτη σας. Αν βρείτε τουλάχιστον 2-3 αγώνες, μην βιαστείτε για το διαζύγιο. Το ιδανικό δεν συμβαίνει. Για να είστε πεπεισμένοι για αυτό, προσπαθήστε να βρείτε στη μνήμη σας τουλάχιστον ένα άτομο που γνωρίζετε στην πραγματικότητα, το οποίο θα ανταποκρίνεται πλήρως ή όχι σε λιγότερο από τα δύο τρίτα των προσδοκιών σας.
Σε περίπτωση αμφιβολίας, μπορείτε να θυμηθείτε γιατί ερωτευθήκατε με το σύντροφό σας, γιατί αποφασίσατε να είστε μαζί. Ρωτήστε σε αυτόν τις ίδιες ερωτήσεις. Εάν και οι δύο σύζυγοι θυμούνται ακόμα το καλό και διατηρούν προσεκτικά αυτό το παρελθόν στις καρδιές τους, ο γάμος μπορεί να σωθεί.
Εάν ο σύντροφός σας άρχισε να σκέφτεται ένα διαζύγιο και το διαζύγιο δεν περιλαμβάνεται στα σχέδιά σας, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη. Είναι απαραίτητο να αφήσει το άτομο μόνο του και να του δώσει την ευκαιρία να λάβει μια ισορροπημένη και σκόπιμη απόφαση. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να δείξετε στον σύντροφό σας τα παραπάνω ερωτήματα και τεχνικές, έτσι ώστε η απόφασή του να είναι σκόπιμη και ισορροπημένη.
Οι συμβουλές μπορεί να φαίνονται περίεργες, αλλά δεν χρειάζεται να φοβηθούμε ένα τέτοιο διαζύγιο. Αντί να «κόβεις» τον σύζυγο, προσπαθώντας να μάθετε γιατί θέλει να πάρει ένα διαζύγιο, να κανονίσει άσχημες σκηνές, είναι καλύτερο να φροντίζεις τον εαυτό σου και να γίνεις ευτυχισμένος τώρα. Είναι πάντα πιο εύκολο να ξεφύγεις από ένα ατυχές, καταπιεσμένο, δάκρυ, τσαλακωμένο, ταπεινωμένο και προσβεβλημένο πρόσωπο παρά από ένα ευτυχισμένο, αυτοδύναμο, αυτοσυγκρασιακό, έχοντας χόμπι και χόμπι, ικανοποιημένοι με τον εαυτό του και τη ζωή του.
Ενώ ο σύντροφος σκέφτεται αν θα διαζευχθεί ή όχι, προσπαθήστε να τραβήξετε τον εαυτό σας μαζί και να γίνετε ακριβώς ένα τέτοιο άτομο. Ακόμη και αν ο γάμος δεν μπορεί να διατηρηθεί, θα είναι πολύ πιο εύκολο και απλούστερο να επιβιώσετε από το διαζύγιο, να είστε αυτάρκεις.
Τι γίνεται αν το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο;
Αν το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο και αυτό είναι απολύτως προφανές για εσάς, ήρθε η ώρα να προετοιμαστείτε γι 'αυτό. Εάν ο ιδρυτής του διαζυγίου είναι εσείς, συζητήστε την απόφασή σας με τον σύντροφό σας. Κρατήστε την ηρεμία, μην κλαίνε, μην κλαίνε, μην κατηγορείτε το σύζυγό σας για την κατάρρευση της οικογένειας.Αυτή είναι η απόφασή σας. Έτσι μιλήστε για τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να βάζετε τα πάντα έτσι ώστε να μην προσβάλλετε τον σύντροφο, να μην δημιουργείτε για αυτόν συμπλέγματα κατωτερότητας. Δεν είναι απαραίτητο να πείτε στον σύζυγό σας ότι δεν σας ταιριάζουν στο κρεβάτι. Θυμηθείτε ότι ένας άντρας μετά από ένα διαζύγιο μαζί σας θα χρειαστεί να οικοδομήσει κάπως νέες σχέσεις και η πληγωμένη υπερηφάνεια θα περιπλέξει πολύ αυτό το καθήκον.
Θυμηθείτε ότι το σκληρότερο διαζύγιο αντιμετωπίζεται πάντα από κάποιον που δεν είναι ο ιδρυτής. Προστατεύστε τον πρώην σύντροφό σας από την σοβαρή κατάθλιψη, τον διευκολύνετε - μην τον ταπεινώσετε, μόνο για το καλό που υπήρχε μεταξύ σας.
Εάν δεν θέλετε διαζύγιο, αλλά ήδη καταλαβαίνετε ότι είναι αναπόφευκτη με πρωτοβουλία του συζύγου σας, προσπαθήστε να προετοιμαστείτε ψυχικά - μελετήστε τα στάδια και τις μορφές ψυχολογικών αντιδράσεων για να ξεφύγετε από το άγχος. Πρέπει να συντονίσετε το γεγονός ότι δεν θα είναι εύκολο, αλλά η σωστή συμπεριφορά θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τη δύσκολη σκηνή με τιμή και αξιοπρέπεια. Δεν θα είναι δυνατή η άμεση συμφιλίωση, αλλά κανείς δεν το απαιτεί. Εάν ο σύντροφος είναι πρόθυμος να πάρει το διαζύγιο, δεν υπάρχει πλέον καμία διαφορά πόσο καιρό ζείτε μαζί και πότε εμφανίστηκε αυτή η απόφαση - κατά το πρώτο έτος του γάμου ή έξι μήνες μετά τον γάμο. Δώστε την ελευθερία του συντρόφου σας, μην τον ταπεινώστε και μην ταπεινώστε τον εαυτό σας. Δεν θα είναι τόσο εύκολο να δεχτείτε και να συγχωρήσετε, αλλά πρέπει να γίνει.
Πώς να συμπεριφέρεται μετά;
Λοιπόν, αυτό είναι όλο, το διαζύγιο έλαβε χώρα. Αποφασίστηκε με ποιον θα είναι τα παιδιά, ποιος θα πληρώσει τη διατροφή. Αλλά το ερώτημα παραμένει, πώς τώρα να οικοδομήσουμε τη ζωή σας. Δεν δίνει απάντηση στο δικαστήριο ή το μητρώο. Ξεκινά η περίοδος ανάκτησης. Θα είναι διαφορετικά στάδια: από την οργή στο πρώτο για την επιθυμία να επιστρέψει τα πάντα πίσω, από την κατάθλιψη στην αποδοχή της πραγματικότητας και την αρχή του σχεδιασμού μιας νέας ζωής. Οι ενήλικες θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τα πάντα. Αλλά το παιδί έχει σκληρό χρόνο. Εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει πολύ, δεν μπορεί να εξηγήσει. Τα παιδιά βιώνουν τα πάντα αρκετές φορές πιο δυνατά και βαθύτερα.
Ως εκ τούτου, το πρώτο πράγμα που πρέπει να καθορίσετε για τους εαυτούς τους συζύγους που αποφάσισαν να διαζευχθούν, καθώς το παιδί θα επικοινωνήσει με τη μαμά και τον μπαμπά περαιτέρω. Ορίστε τη σειρά σύσκεψης, τη συχνότητα, συζητήστε λεπτομέρειες. Μην απαγορεύετε στο παιδί να επικοινωνεί με τον πρώην, ακόμη και αν το διαζύγιο έγινε με πρωτοβουλία του συζύγου, μετά την προδοσία, μετά την προδοσία. Στα παράπονά σας θα καταλάβετε σταδιακά, το παιδί δεν φταίει. Ο μόνος λόγος για τον οποίο πρέπει να προστατεύετε το παιδί από τον πατέρα ή τη μητέρα του - τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, την επιθετικότητα. Εάν η επικοινωνία με τον πατέρα (μητέρα) δεν απειλεί τη ζωή του παιδιού, μην στερήσετε το παιδί από αυτό.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να δώσετε προσοχή μετά από ένα διαζύγιο είναι να διαμορφώσετε την εικόνα του δεύτερου γονέα. Εάν το παιδί ζει μαζί σας, ποτέ με μια λέξη μην μαυρίσετε την εικόνα της πρώην συζύγου σας ή του πρώην συζύγου σας.
Αν οι λόγοι του διαζυγίου ήταν συγκεκριμένοι (αλκοολισμός, μοιχεία), μην αφιερώνετε σε αυτά ένα παιδί. Μην το επιτρέπετε στους παππούδες.
Αντιμετωπίστε τη συναισθηματική καταιγίδα στην ψυχή μετά από ένα διαζύγιο θα σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε τον προγραμματισμό των επιχειρήσεων και του χρόνου τους. Γράψτε καθημερινά τι και πόσο θα κάνετε. Σκεφτείτε την περίπτωση για κάθε ώρα να είστε πάντα απασχολημένοι - τόσο λιγότερες δυσάρεστες σκέψεις θα επισκεφθούν το κεφάλι σας.
Μην καταστείλετε τον πόνο σας με αλκοόλ, μην προσπαθήσετε να εκδικηθείτε τον πρώην, μην τον ακολουθήσετε. Αφήστε το καθένα το δικαίωμα σε μια νέα ζωή. Εμπλουτίστε όλα όσα έχετε ονειρευτεί από καιρό - αγοράστε τον εαυτό σας ό, τι θέλετε, πηγαίνετε σε ένα ταξίδι, μην κλείστε τον εαυτό σας, μην περιορίσετε τον κοινωνικό σας κύκλο, μην είστε ανοιχτοί σε νέους γνωστούς Εάν είναι δύσκολο να αντιμετωπίσετε μόνοι σας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον ψυχολόγο σας για βοήθεια από τους φίλους σας.
Οι 10 ενδείξεις ότι είναι ώρα να συμμετάσχετε περιγράφονται στο επόμενο βίντεο.