Παρανοϊκό: χαρακτηρισμός του τύπου προσωπικότητας και συστάσεις για αλληλεπίδραση με αυτόν

Το παρανοϊκό είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας που χαρακτηρίζεται από έντονη δυσπιστία από άλλους. Τα άτομα με παρανοϊκό σύνδρομο είναι ύποπτα, ζηλιάρης, βλέπουν ένα κόλπο σε όλα. Ένα τέτοιο άτομο προβάλλει προσωπικές συγκρούσεις σε άλλους, απλές ενέργειες ανθρώπων φαίνεται να κατευθύνονται προς την κατεύθυνσή του και με αρνητικό στόχο. Μερικές φορές αυτή η αντίληψη για τις ενέργειες των άλλων οδηγεί σε παρανοϊκή επιθετικότητα.

Η γέννηση ενός παρανοϊκού τύπου προσωπικότητας οδηγεί σε παρανοϊκές διαταραχές και ψύχωση. Τα άτομα με αυτόν τον ψυχότυπο μεταφέρουν προσωπικές αρνητικές πλευρές στον έξω κόσμο και αρχίζουν να πολεμούν, παρουσιάζοντάς τους ως εξωτερικές απειλές. Μερικές φορές αυτή η συμπεριφορά εκφράζεται στο φυσιολογικό εύρος, δηλαδή, ένα άτομο είναι υπερβολικά ύποπτο, προτιμά να ξεκινήσει πρώτα μια επίθεση, μέχρι που οι γύρω άνθρωποι έχουν επιτεθεί. Αλλά συχνά η κατάσταση αυτή μετατρέπεται σε κλασική παράνοια, η οποία αναγεννάται σε μια ψυχιατρική διάγνωση.

Μεταξύ των πολιτικών υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με παρανοϊκό ψυχότυπο, επειδή αυτός είναι ακριβώς ο τομέας όπου είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί το γεγονός ότι, κατά την άποψη αυτού του προσώπου, είναι κακό. Κατά κανόνα, είναι παρανοϊκά άτομα που συχνά βρίσκονται σε καταστάσεις δίωξης. Η δυσπιστία και η καχυποψία τους φαίνεται να προσελκύουν προβλήματα.

Διαταραχή προσωπικότητας που οφείλεται στην ανάπτυξη αυξανόμενων συμπτωμάτων παρανοϊκού, γίνεται ένα ελαττωματικό χαρακτηριστικό χαρακτήρα που εμποδίζει ένα άτομο να ζει κανονικά και να επικοινωνεί με άλλους. Είναι πολύ εγωιστικό, ύποπτο, χαρακτηρίζεται από δικαίωση, όλες οι πράξεις άλλων ανθρώπων φαίνονται εχθρικές γι 'αυτόν. Από αυτή την άποψη, οι παρανοϊκοί συχνά αποδεικνύονται οι ιδρυτές των συγκρούσεων · ανησυχούν πάρα πολύ για οποιοδήποτε φυσιολογικό γεγονός στη ζωή τους.

Το κύριο σύμπτωμα ενός παρανοϊκού ψυχότυπου είναι αβάσιμη υπόνοια. Ο παρανοϊκός κατηγορεί συνεχώς τον αγαπημένο της προδοσίας, αμφισβητεί την αξιοπιστία και την πίστη των φίλων του, υποπτεύεται την προδοσία των επιχειρηματικών εταίρων. Οποιοδήποτε ελαφρύ ή ακόμα και κωμικό σχόλιο γίνεται αντιληπτό από τον παρανοϊκό ως απειλή και ταπείνωση. Οι συναισθηματικές αντιδράσεις, οι ανεπάρκειες, οι οποίες συχνά συνοδεύουν αυτό το είδος ψύχωσης, φαίνονται παραληρητικές για ένα φυσιολογικό άτομο.

Μερικές φορές ο ασθενής βλέπει ψευδαισθήσεις, οι ενώσεις του γίνονται εύθραυστες, ορισμένες σκέψεις μπλοκάρονται, βλέπει μια αρνητική και προκατειλημμένη στάση απέναντι σε τον καθεαυτό. Μεταξύ των παρανοϊκών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, η απροθυμία, η δυσαρέσκεια με όλα όσα συμβαίνουν είναι ιδιαίτερα έντονα. Ακόμη και μικρά προβλήματα είναι πολύ οδυνηρά αντιληπτά από αυτό το πρόσωπο. Όλα αυτά τα συμπτώματα φέρνουν πολλά προβλήματα στους παρανοϊκούς συγγενείς, αυτό εκφράζεται τόσο στις προσωπικές σχέσεις όσο και στη συμπεριφορά της γενικής ζωής και επομένως, όταν εμφανίζονται αυτά τα σημάδια, συνιστάται η αναζήτηση βοήθειας από ψυχίατρο ή ψυχοθεραπευτή.

Ο παρανοϊκός τύπος του χαρακτήρα αναφέρεται σε μια κοινωνικοπαθητική έμφαση. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του παρανοϊκού είναι επίσης αυξημένη σύγκρουση λόγω της επίμονης επιθυμίας να εισαχθούν καινοτομίες. Όλοι όσοι δεν μοιράζονται τις απόψεις του, αυτός ο άνθρωπος βλέπει ως ανέντιμο και κακόβουλο. Χαρακτηρίζεται από ακαμψία συμπεριφοράς. Εάν τα σχέδια που προτείνονται από την παρανοϊκή αιτία μόνο αδιαφορία ή άρνηση να τα δεχτεί, γίνεται ακόμα πιο επίμονος στην επίτευξη του στόχου του. Όταν περιγράφουν έναν παρανοϊκό τύπο προσωπικότητας, οι ειδικοί συχνά επικεντρώνουν την προσοχή τους στο σύνολο των καθηκόντων, τη χαμηλή ικανότητα να κατανοούν τους άλλους. Όταν τα συμπτώματα αυτά αρχίσουν να εκδηλώνονται σταθερά με την πάροδο του χρόνου, γίνονται ολικά στη φύση και προκαλούν σοβαρές δυσκολίες στην κοινωνική προσαρμογή, τότε μιλάμε ήδη για παρανοϊκή ψυχοπάθεια.

Η πιο κοινή ταξινόμηση της παρανοειδούς ψύχωσης με βάση παραλλαγές αυταπάτων.

• Μεγάλες μαλακίες. Ένα άτομο βλέπει στις υπερδυνάμεις του, συγκρίνεται με προσωπικότητες, μυθικούς χαρακτήρες, ήρωες βιβλίων. Αποδίδει τις θρυλικές ανακαλύψεις του. Εάν οι αυταπάτες μεγαλοπρέπειας έχουν αναπτυχθεί σε θρησκευτικό επίπεδο, τότε ο ασθενής δημιουργεί τη δική του λατρεία.
• Ερωματομανική ανοησία. Μοιάζει με την παραπάνω επιλογή, αλλά σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής βλέπει τον εαυτό του ως μια έμπνευση αγάπης για έναν διασημότερο. Συνήθως αυτά είναι πλατωνικά συναισθήματα χωρίς ένα οικείο στοιχείο. Το αντικείμενο της στοργής μπορεί να είναι ελάχιστα γνωστό στον ασθενή.
• Σωματικό παραλήρημα. Σε αυτή την περίπτωση, ο άνθρωπος είναι σίγουρος ότι υπέστη μια θανατηφόρα ασθένεια ή βλέπει έναν σωματικό τραυματισμό στον εαυτό του.
• Brad της επιδίωξης. Η πιο κοινή επιλογή. Υποτίθεται ότι κάποιος ακολουθεί πάντα τον ασθενή και τους στενούς του ανθρώπους για να προκαλέσει βλάβη στην υγεία τους.
• Brad ζήλια. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής είναι σίγουρος ότι το δεύτερο μισό του αλλάζει. Και όχι απαραίτητα βλέπει ένα κόλπο στη συμπεριφορά του εταίρου αυτή τη στιγμή, οι παραληρητικές ιδέες μπορούν να εξαπλωθούν στο παρελθόν. Τις περισσότερες φορές, αυτός ο τύπος αυταπάτης είναι ευαίσθητος στην παράνοια, που έχει διαταραχθεί από τον αλκοολισμό.
• Απροσδιόριστη εκδοχή της παραληρητικής διαταραχής. Αυτή η κατάσταση μπορεί να συνδυάσει πολλούς τύπους ταυτόχρονα.

Είναι δύσκολο να εντοπιστεί οποιοσδήποτε παράγοντας που επηρέασε τον σχηματισμό παρανοϊκής διαταραχής προσωπικότητας, συνήθως υπάρχουν αρκετοί λόγοι για αυτό. Μεταξύ αυτών είναι συνηθισμένο να ξεχωρίσουμε τις ακόλουθες θεωρίες.

• Γενετικές αιτίες. Η διαταραχή μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες, αλλά τα βήματα υιοθέτησης παρανοειδών χαρακτηριστικών από συγγενή δεν έχουν μελετηθεί λεπτομερώς.
• Συνθήκες διαβίωσης και εκπαίδευση. Το παρανοϊκό σύνδρομο παρατηρείται συχνότερα σε άτομα που ανατράφηκαν σε δυσλειτουργικές οικογένειες ή υποβλήθηκαν σε σοβαρά εκπαιδευτικά μέτρα.
• Απογοήτευση σε άλλους. Εάν ένα άτομο έχει γίνει θύμα απάτης και γελοιοποίησης ή έχει σκόπιμα τραυματιστεί, η δυσπιστία και η καχυποψία του αυξάνονται σημαντικά, γεγονός που στη συνέχεια οδηγεί σε ψυχική διαταραχή.
• Φυσικές ασθένειες Η αθηροσκλήρωση, η βλάβη και η σύφιλη του εγκεφάλου - όλα αυτά μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον σχηματισμό παρανοειδούς ψύχωσης. Ασθένειες της πεπτικής οδού, νευροενδοκρινικές ασθένειες ή ακόμα και σωματικά προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν την εκδήλωση του συνδρόμου.

Για να καταστείλει τα συμπτώματα του παρανοϊκού και να απαλλαγούμε από την ασθένεια, είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε την αιτία του περιστατικού και να προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Η κατάσταση μπορεί να διορθωθεί εντελώς αν γίνει έγκαιρη προσφυγή στη θεραπεία. Οι πιο κοινές μέθοδοι θεραπείας είναι:

• τη χρήση φαρμάκων ·
• συμπεριφορική θεραπεία.
• νοητική ψυχοθεραπεία.
• χρήση της θεωρίας των αντικειμενικών σχέσεων.

Αν επιλεγεί μια ιατρική μέθοδος θεραπείας, χρησιμοποιούνται συχνότερα αντικαταθλιπτικά, βιταμίνες, αντιψυχωσικά, υπνωτικά, ηρεμιστικά. Ωστόσο, όλα αυτά πρέπει να συνταγογραφούνται από γιατρό, η αυτοθεραπεία μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.

Μπορείτε να πάρετε μια ψυχοθεραπευτική πορεία. Η επιλογή του πρέπει επίσης να βασίζεται στις συστάσεις ενός ειδικού. Ο μηχανισμός δράσης εξαρτάται από τη σοβαρότητα της διαταραχής και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων · κατά τη διάρκεια των τάξεων, ο γιατρός μπορεί να προσαρμόσει το θεραπευτικό σχήμα.

Συνήθως, μετά από μια τέτοια πορεία, τα συμπτώματα της ψύχωσης εξαφανίζονται, η συμπεριφορά γίνεται λιγότερο επιθετική, ο ασθενής αρχίζει να δείχνει λιγότερη δυσαρέσκεια. Αυτή η μέθοδος στοχεύει στην αυτογνωσία των προβλημάτων του ασθενούς, ο γιατρός διδάσκει στον ασθενή να αποφύγει καταστάσεις σύγκρουσης.

Η πρόοδος στη θεραπεία εξαρτάται από το βαθμό παρανοϊκής συνείδησης του γεγονότος ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που έχουν μια άποψη διαφορετική από τις απόψεις του και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη. Αποδεικνύεται ότι ο ασθενής είναι δυσαρεστημένος σε άτομα με αυτές τις ιδιότητες που είναι συχνά οι δικές του ιδιότητες και επιθυμίες.

Αν υπάρχει ανάγκη επικοινωνίας με ένα άτομο που έχει παρανοϊκό τύπο προσωπικότητας, χρησιμοποιήστε τις παρακάτω συμβουλές.

• Συνιστάται να αποφεύγετε ένα παρανοϊκό επιχείρημα. Είναι αδύνατο να το βγάλουμε από το έδαφος. Ας νιώσουμε σαν νικητής.
• Να είστε ευγενικοί σε αυτόν, να ακολουθείτε τους γενικά αποδεκτούς κανόνες συμπεριφοράς.
• Μην επικρίνετε την παρανοϊκή. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις απόψεις του για τον εαυτό του.
• Μην μιλάτε για παρανοϊκό άσχημα πίσω από την πλάτη σας, είναι σε θέση να το μάθει και να έρθει σε οργή.

Αυτοί είναι γενικοί κανόνες επικοινωνίας σε κάθε περίπτωση, αλλά εξαρτώνται από τις περιστάσεις. Εάν το αφεντικό είναι παρανοϊκό, τότε υπάρχουν δύο τρόποι: να φύγετε από την εργασία ή να τον υπηρετείτε πιστά και πιστά. Αν προκύψει σύγκρουση με έναν παρανοϊκό υπάλληλο, τότε πρώτα απ 'όλα συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν δικηγόρο. Όταν ένας συγγενής γίνεται παρανοϊκός, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ψυχίατρο.

Υπάρχουν πολλές άλλες συμπεριφορές στην εταιρεία ενός ατόμου με παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, είναι αδύνατο να τον πείσετε για τη δική του θέση, αλλά μπορείτε να επιχειρήσετε να επιχειρήσετε να χρησιμοποιήσετε έξυπνα κόλπα. Για παράδειγμα, μπορείτε να σταθείτε στο πλευρό του και να αποδείξετε την αποτελεσματικότητα των δικών του απόψεων. Ένας παρανοϊκός, για τον οποίο η απώλεια μιας διαφοράς ισοδυναμεί με θάνατο, θα αρχίσει και πάλι να φέρει επιχειρήματα, αλλά ήδη κατά την άποψή του, συμφωνώντας ασυνείδητα με την αρχική γνώμη του αντιπάλου.

Εάν ο πελάτης της εταιρείας πώλησης είναι παρανοϊκός και αρνείται να αγοράσει το προϊόν, επειδή η τιμή είναι πολύ υψηλή, τότε μπορείτε να του προσφέρετε μια χειρότερη επιλογή, ώστε να είναι πεπεισμένη ότι το πρωτότυπο αντίγραφο ήταν καλύτερο. Ταυτόχρονα, ο παρανοϊκός πρέπει να είναι πεπεισμένος ότι ο ίδιος κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα: μην το επιβάλλετε σε αγαθά, μην πείσετε τίποτα, μην επιμένετε στην αγορά.

Σχετικά με το τι πρέπει να κάνετε αν το κεφάλι είναι παρανοϊκό, δείτε το επόμενο βίντεο.