Πώς σχηματίζεται η κεχριμπάρι στη φύση;

Το ορυκτό, το οποίο μοιάζει με ξύλινη ρητίνη, έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους ερευνητές εδώ και πολλούς αιώνες. Η Amber ήταν γνωστή ακόμα και στους ανθρώπους της προϊστορικής εποχής. Ο Πλίνιος ο γέροντας, για παράδειγμα, πίστευε ότι ήταν απολιθωμένο χυμό. Η Agricola υποστήριξε τον αρχαίο φιλόσοφο και ακόμη και ο Λομονόσοφ κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό. Πέρασαν αιώνες. Πώς οι σύγχρονοι επιστήμονες εξηγούν την προέλευση του κεχριμπαριού, μαθαίνουμε, εξετάζοντας τις τρέχουσες πηγές.

Περίπου περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, ακόμη και πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου στη Γη, στο έδαφος της σημερινής Σουηδίας, μέρος της Βαλτικής ήταν γη. Και αυτό είναι ένα σημαντικό γεγονός για την κατανόηση των διαδικασιών προέλευσης του κεχριμπαριού στη φύση.

Το πρώτο βήμα στο σχηματισμό ενός ορυκτού είναι η απομόνωση ρητίνης από κωνοφόρα δέντρα. Αυτό οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην έντονη αύξηση του κλίματος. Οι πεύκοι ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην αλλαγή του κλίματος. Όταν οι τυφώνες και οι καταιγίδες ξεκίνησαν, τα πεύκα παρήγαγαν μια ειδική ρητίνη-ρητίνη.

Το παχύ και πολύ κολλώδες υγρό οδήγησε στο σχηματισμό αυλακώσεων στους κορμούς, σταγόνες, θρόμβους, οι οποίοι κάτω από το βάρος του βάρους τους ήταν στο έδαφος. Ο κύριος όγκος της ρητίνης ρέει από το πεύκο κατά τη διάρκεια των ανεμοστρόβιλων της άνοιξης. Αλλά ακόμη και τα τρωκτικά, που δεν το μετανιώσουν τα πεύκα, τραυμάτισαν τα δέντρα, και μια ρηχή ρητίνη που ρέει πήρε "να θεραπεύσει" τις πληγές.

Η διαδικασία της εκχύλισης ρητίνης θα μπορούσε να ολοκληρωθεί και να ξεκινήσει και πάλι, πράγμα που οδήγησε ήδη σε πολυστρωματικές συσσωρεύσεις της ρητίνης.. Τα έντομα μπορούσαν να καθίσουν στη ρητίνη, να κολλήσουν στο κολλώδες υγρό και να παραμείνουν εκεί. Για πάντα.

Έτσι μπορείτε να καλέσετε το δεύτερο στάδιο του σχηματισμού του κεχριμπαριού. Αυτή η διαδικασία οφείλεται σε φυσικοχημικές αλλαγές. Ήταν πολύ σημαντικό σε ποιες συγκεκριμένες συνθήκες θα ήταν η ρητίνη. Εάν το χώμα ήταν ξηρό, τότε το οξυγόνο πήρε ενεργό ρόλο στον μετασχηματισμό της ρητίνης: η σταθερότητά της αυξήθηκε, η σκληρότητα της αυξήθηκε.

Στη συνέχεια έρχεται η διάβρωση, η μεταφορά και η εναπόθεση ρητίνης στο νερό. Οι συνθήκες που θα μπορούσαν να είναι απαραίτητες για το σχηματισμό κεχριμπάρι συνδέονται με υδροδυναμική και τη γεωχημεία της λεκάνης.

Για να σχηματίσουμε κεχριμπάρι στη φύση, χρειαζόμαστε ειδικό νερό - λάσπη, με οξυγόνο, πλούσιο σε κάλιο. Όταν αυτά τα νερά έρχονται σε επαφή με τη ρητίνη, εμφανίζονται σε αυτό ηλεκτρικό οξύ και περισσότεροι εστέρες αυτού του οξέος. Στο τέλος αυτών των δύσκολων διαδικασιών, όχι μόνο η ίδια η κεχριμπάρι, αλλά και ο γλαουκονίτης σχηματίζεται. Και ο ορισμός των τελευταίων οδήγησε τους ερευνητές στην ιδέα των ασθενών αλκαλικών και ελαφρώς μειωμένων περιβαλλόντων.

Αυτοί οι μετασχηματισμοί έχουν οδηγήσει στο γεγονός ότι η ρητίνη είναι πολύ συμπιεσμένη, δεν έχει γίνει τόσο διαλυτή όπως αρχικά, έχουν αυξηθεί οι τιμές του ιξώδους και της τήξης. Τα μικρά μόρια στη ρητίνη έχουν γίνει ένα μακρομόριο.

Το κλίμα στη βόρεια Ευρώπη, όπου το κεχριμπάρι σχηματίστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια, μοιάζει με τις τρέχουσες κλιματολογικές συνθήκες του νοτίου ευρωπαϊκού τμήματος και των υποτροπικών. Ο δείκτης μέσης ετήσιας θερμοκρασίας δεν μειώθηκε κάτω από 18 μοίρες πάνω από το μηδέν.

Τι άλλο μπορεί να ειπωθεί για το κλίμα στο οποίο σχηματίζεται η κεχριμπάρι:

• δεν είναι πολύ υψηλός φωτισμός του δάσους · το φως προσεγγίζει λίγο τους χαμηλότερους κλάδους λίγο λόγω της άνω κλειστής στεφάνης?
• η βλάστηση δεν επέτρεψε την υπεριώδη ακτινοβολία να πλησιάσει στο έδαφος.
• Τα δασικά εδάφη ήταν αμμώδη, επικαλυμμένα με ένα στρώμα απαλού εδάφους.
• ο αέρας είναι σχεδόν υπερκορεσμένος με υδρατμούς που ανέβαιναν από το υγρό έδαφος.

Σε ένα τέτοιο κλίμα, όλα ευνοούσαν την ανάπτυξη πλούσιας βλάστησης. Υπάρχει ακόμη και κάτι τέτοιο - "πορτοκαλί δάσος". Αυτή η σύνθετη φυτική κοινότητα είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί ακόμη και με πολύ λεπτομερείς περιγραφές. Κάποια πεύκα εκεί, όπως πιστεύουν μερικοί επιστήμονες, ανέρχονταν σε είκοσι είδη.

Αφού το κλίμα έγινε πολύ πιο σοβαρό, εξαφανίστηκαν τα "κεχριμπαρένια δάση". Το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας που κατέλαβαν πήγαν στον ωκεανό. Μόνο κεχριμπάρι, η ρητίνη που απολιθώθηκε απίστευτα, παρέμεινε μάρτυρας των προϊστορικών χρόνων. Η Amber "θυμάται" τον πλανήτη πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου.

Η σκληρότητα και το σημείο τήξης του κεχριμπαριού είναι υψηλότερα από εκείνη των καλύτερων βαθμών κοπριάς. Αποδεικνύεται ότι το ορυκτό κίτρινο μέλι είναι διαλυτό σε τερπενικούς και οργανικούς υδρογονάνθρακες. Στη φυσική του εμφάνιση, το κεχριμπάρι μπορεί να βρεθεί με τη μορφή θραυσμάτων διαφόρων μεγεθών, τα οποία μοιάζουν με τις ρητινώδεις εκκρίσεις των κωνοφόρων δέντρων.

Η πυκνότητα του κεχριμπαριού είναι σχεδόν ίση με την πυκνότητα του θαλασσινού νερού: στο αλμυρό νερό το ορυκτό επιπλέει και στο γλυκό νερό βυθίζεται. Αυτή η κατάσταση εξηγεί τη σταθερότητα και τη μη διαγραφή της πέτρας, η οποία βιώνει μια επανειλημμένη μεταφορά, πλύση, εκσπλαχνισμό και όλα αυτά για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Υπάρχουν και άλλες φυσικές ιδιότητες του ορυκτού.

• Στη φλόγα ενός κεριού, το κεχριμπάρι λιώνει και αρχίζει να βράζει σε θερμοκρασία 250-300 μοίρες. Η θέρμανση προκαλεί τη θρόμβωση του ορυκτού, για να καεί με καπνό. Η μυρωδιά την ίδια στιγμή θα είναι ευχάριστη, ρητινώδη. Παρεμπιπτόντως, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να διακρίνετε το γνήσιο κεχριμπάρι από ένα ψεύτικο - θέρμανση ένα ψεύτικο, φυσικά, δεν θα φέρει κανένα ρητινώδες άρωμα.

• Όταν τρίβεται, το κεχριμπάρι είναι ηλεκτρισμένο, προσελκύει μικρά αντικείμενα, φορτίζει με στατικό ηλεκτρισμό. Και ένα άλλο ενδιαφέρον ιστορικό γεγονός συνδέεται με αυτό: ο αρχαίος φιλόσοφος Thales της Μιλήτου ανακάλυψε αυτή την ιδιότητα του κεχριμπαριού. Οι ερευνητές πήραν την ανακάλυψη του φιλόσοφου, είδαν μπλε σπινθήρες όταν τρίβουν πέτρα με μαλλί, και κάλεσαν αυτές τις σπίθες ένα ηλεκτρόνιο. Και το ηλεκτρόνιο, παρεμπιπτόντως, είναι το ελληνικό όνομα για το κεχριμπάρι.

• Αν ρωτάτε και ποιο είναι το χρώμα του κεχριμπαριού, η απάντηση θα είναι αδιαμφισβήτητα - κίτρινη. Αλλά οι ειδικοί αριθμούσαν περίπου διακόσιες χρωματικές αποχρώσεις που περικλείονται σε μια αρκετά μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Υπό την επίδραση του ήλιου κεχριμπάρι θα λάμψει. Η λάμψη της πέτρας είναι υαλώδης, ρητινώδης, καμπυλωμένη και ανώμαλη.

• Οι φυσαλίδες αέρα που παρατηρούνται στο κεχριμπάρι περιλαμβάνουν περίπου 30% οξυγόνο.

Τα σκουλήκια, τα κουνούπια, οι πεταλούδες, οι σαύρες, τα φύλλα, τα λουλούδια, οι κωνοφόροι κώνες και άλλα οργανικά υπολείμματα που διατηρούνται στο κεχριμπάρι κάνουν το ορυκτό τόσο μοναδικό και πολύτιμο για την επιστήμη. Αποδεικνύεται ότι αυτή η πέτρα δεν είναι μόνο όμορφη, ο σχηματισμός της είναι πιο ενδιαφέρουσα από τις διακοσμητικές πλευρές της.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλες οι κεχριμπαρένιες αποθέσεις ερευνώνται επαρκώς. Το πεδίο Primorskoe έχει λεπτομερή χαρακτηριστικά που δεν μπορούν να ειπωθούν για τους άλλους.

Υπάρχουν πρωτογενείς και δευτερεύουσες καταθέσεις. Οι πρώτοι συνδέονται πολυπαραγοντικά με τους τόπους εξόρυξης άνθρακα. Η κατανομή του κεχριμπαριού δεν μπορεί να ονομαστεί ομοιόμορφη. Πρόκειται για αλλοχθόνες καταθέσεις (αυτές περιλαμβάνουν τα Fushunskoye, Uglovskoye, Alaskinskoye). Τα δευτερεύοντα (προσχωσιγενή) συστάδες πέτρας απέχουν κατά κάποιο τρόπο από την αρχική τους θέση. Υπάρχουν πολλοί τύποι τέτοιων πλακών. Ο κύριος τόπος παραγωγής διακοσμητικού κεχριμπαριού είναι η επαρχία Βαλτικής-Δνείπερου (η έμφαση δεν δίνεται στη Βαλτική Θάλασσα, αλλά στην περιοχή από τη Βόρεια Θάλασσα έως τη Μαύρη Θάλασσα με την κατάσχεση της Δανίας, της Πολωνίας, αλλά και της Γερμανίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας).

Ο μεγαλύτερος στον κόσμο είναι ο τομέας Primorskoye, ο οποίος δεν βρίσκεται στο ίδιο το Καλίνινγκραντ, φυσικά, αλλά 40χλμ. Μακριά. Αυτή η κατάθεση ήταν γνωστή από τους παλαιολιθικούς χρόνους.

Κάθε πεδίο πρέπει να μελετηθεί λεπτομερώς και σήμερα οι ερευνητές τονίζουν αυτό. Το Amber είναι μια εξαιρετική διακοσμητική πέτρα, οπότε έχει νόημα να εξερευνήσετε χώρους όπου μπορείτε να το ορυχείο και να κάνετε τις τεχνολογίες εξόρυξης όλο και πιο τέλεια.

Ο κύριος τομέας χρήσης είναι η παραγωγή κοσμημάτων. Τα ορυκτά κοσμήματα είναι πολύ όμορφα και σίγουρα ασυνήθιστα. Είναι ειδικά επεξεργασμένο, δίνοντάς του σχήμα, λάμψη και λάμψη. Μπορείτε να αγοράσετε ένα μικρό κρεμαστό κίτρινο, και μπορείτε να αγοράσετε κομψές χάντρες, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια και βραχιόλια. Εάν το χείλος της πέτρας είναι πολύτιμο, θα φανεί εξαιρετικό, αλλά το απλό μέταλλο είναι καλό, γιατί στις χάντρες και τα σκουλαρίκια το κυριότερο είναι η ίδια η πέτρα.

Αυτά είναι πραγματικά πολύτιμες διακοσμήσεις που σας κάνουν τον ιδιοκτήτη ενός μοναδικού τεχνούργου.

Για τα αναμνηστικά, χρησιμοποιείται επίσης το ορυκτό: ειδώλια και κασετίνες, ρολόγια και σκάκι, οι πυραμίδες είναι κατασκευασμένες από φυσικό κεχριμπάρι (ή με τις εγκλείσεις του). Οι πλάκες κεχριμπάρι, κουτάλια και πιρούνια γίνονται με το χέρι. Υπάρχει η άποψη ότι αυτά τα πιάτα έχουν εξουδετερωτικές ιδιότητες. Βασικά το αποκτήσετε λόγω της ομορφιάς, της λάμψης του ήλιου.

Εφαρμόστε πέτρα και φάρμακα με τη μορφή κεχριμπαριού:

• στη θεραπεία τραυμάτων - διαστρέμματα, μώλωπες, για να ζεσταθούν οι μύες?
• για μασάζ διαφορετικών τμημάτων του σώματος (συνήθως τα σπονδυλικά μέρη).
• για τριβή με πνευμονία, βρογχίτιδα, καταρροϊκές ασθένειες.
• για το τρίψιμο σε ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος.

Αλλά η κίτρινη σκόνη χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία. Έχει θεραπευτική επίδραση στο χόριο, απομακρύνει την χρωματισμό, αναζωογονεί. Από αυτή τη σκόνη, παρεμπιπτόντως, γίνεται κίτρινη σκόνη που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των ούλων.

Τα απόβλητα από την επεξεργασία πέτρας είναι συχνά η διακόσμηση των έργων ζωγραφικής. Τέλος, υπάρχει ένα τέτοιο αριστούργημα της τέχνης, όπως το Αμπερι, το οποίο δεν είναι μάταιο ως ένα θαύμα του κόσμου.

Το κεχριμπάρι, οι ιδιότητές του και η προέλευσή του είναι ένα θέμα που δεν έχει ακόμη εξαντληθεί · μελετάται από σοβαρούς ερευνητές, παιδιά και ενήλικες που δεν αδιαφορούν για τη βιολογία.

Πώς εξορύσσεται το πορτοκαλί, δείτε το επόμενο βίντεο.