Το Great Mogul είναι το τέταρτο μεγαλύτερο από όλα τα υπάρχοντα διαμάντια. Η περίπλοκη και δραματική ιστορία οδήγησε μια θαυματουργή πέτρα από την Ινδία στην Περσία, όπου οι πληροφορίες για αυτό χάθηκαν τον 18ο αιώνα. Ωστόσο, οι επιστήμονες και οι ιστορικοί δεν έχασαν την ελπίδα να βρουν ένα θησαυρό.
Χαρακτηριστικά
Από τα μέσα του 17ου αιώνα υπήρχαν θρύλοι σε όλο τον κόσμο για ένα διαμάντι ασύγκριτης ομορφιάς, που δεν ήταν ίσο για πολλούς αιώνες. Τραγικά και σχεδόν μυστικιστικά γεγονότα συνδέονται με την εμφάνιση και την εξαφάνισή του. Είναι ακόμα δύσκολο για ορισμένους ιστορικούς να πιστέψουν ότι πράγματι υπήρχε τέτοιος θησαυρός. Η διάσημη πέτρα που ονομάζεται "Μεγάλο Μογκούλ" βρέθηκε το 1640 στα ορυχεία της Γκολκόντα, στις όχθες του ποταμού Κρίσνα.
Η τεράστια ινδική κατάθεση τεντώθηκε στον Μεσαίωνα μέχρι τον κόλπο της Βεγγάλης. Τα τείχη του φρουρίου - η ακρόπολη του σουλτανάτου - στέκονταν για πολλά χιλιόμετρα κοντά. Το Golkonda μεταφράζεται από την αρχαία γλώσσα του Τελούγκου ως λόφο βοσκού. Το μοναδικό πεδίο έφερε ένα τεράστιο εισόδημα, οι Rajis του Sultanate δεν ζούσαν σαν μέτριοι βοσκός, αλλά κολύμπησαν στην πολυτέλεια.
Είναι γνωστό ότι πριν από το XIX αιώνα διαμάντια εξορύσσονται κυρίως στην Ινδία, από όπου έπεσαν στα ευγενή ναυπηγεία της Ασίας και της Ευρώπης. Ο πρώτος που είδε αυτή τη μεγαλοπρέπεια ήταν ο Μάρκο Πόλο στα τέλη του 13ου αιώνα. Παρατήρησε ότι στο τέλος της βροχερής εποχής στην ακτή, μεγάλα διαμάντια είναι ορατά ανάμεσα στα βότσαλα ακριβώς κάτω από τα πόδια τους. Η πρώτη περιγραφή του ορυκτού "Great Mogul" έλαβε από τον γαλλικό έμπορο Tavernier, ο οποίος έγινε διάσημος ταξιδιώτης. Ο Tavernier μελέτησε τις ανατολικές χώρες παρέχοντας πέτρες στο δικαστήριο του Louis XIV.
Φτάνοντας στην Hindustan για έκτη φορά, έφτασε στο νότο και επισκέφθηκε τα ορυχεία Golkonda. Ο διάσημος Γάλλος προσκλήθηκε στο δικαστήριο του κυβερνήτη Aurangzeb το 1665 πριν επιστρέψει στην Ευρώπη και ήταν ένας από τους λίγους Ευρωπαίους που είδαν το ζωντανό διαμάντι. Ο Tavernier, έκπληκτος με την ομορφιά του κρυστάλλου, περιέγραψε το κόσμημα λεπτομερώς.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρουσιάστηκαν στις σημειώσεις του εμπόρου, ο μοναδικός θησαυρός έμοιαζε με ένα υψηλό και όχι πολύ ελκυστικό, με την πρώτη ματιά, γαλαζοπράσινο τριαντάφυλλο με δύο δυσδιάκριτα ελαττώματα - μέσα και κάτω. Στη συνέχεια, μια παρόμοια περιγραφή εμφανίστηκε στο λεξικό των επιστημών, των τεχνών και των τεχνών, το οποίο εκδόθηκε το 1750. Αυτή η έκδοση, που ιδρύθηκε από τον Diderot, θεωρήθηκε έγκυρη στη Γαλλία, συγκέντρωσε πληροφορίες από εμπειρογνώμονες και ειδικούς της εποχής εκείνης. Ποιος μπορούσε να δει το διαμάντι είναι άγνωστο αλλά ο φιλόσοφος οδηγεί στο σχέδιο εγκυκλοπαίδειας, το οποίο απεικονίζει ένα μεγάλο κωνικό σχήμα τριαντάφυλλο.
Αποκοπή ιστορικού
Μνημονεύει το Tavernier και το αρχικό βάρος και το μέγεθος του διαμαντιού.
Το αρχικό άθικτο βάρος κοσμημάτων ήταν 787 καράτια. Το μέγεθος του κρυστάλλου δεν είναι κατώτερο από μια μικρή μπάλα πινγκ-πονγκ.
Εκείνη την εποχή, η Padbar Akbar έθεσε τη μονάδα μέτρησης για το βάρος - αρσενικό ή sorh (περίπου 0,126 g). Ως εκ τούτου, ήταν εύκολο να κάνει λάθος μεταφράζοντας 900 ratti στις συνήθεις μονάδες - καράτια. Από αυτή τη στιγμή υπήρξε μια συζήτηση σχετικά με το πόσο μεγάλο ήταν το διαμάντι, αφού για τριάντα και μισό αιώνες θεωρήθηκε το μεγαλόπρεπο από όλα όσα βρέθηκαν στη φύση.
Βενετοκαθαριστές διαμαντιών εργάστηκαν στο δικαστήριο Mughal. Ο καλύτερος από αυτούς, ο πλοίαρχος Hortensio Borges, επελέγη ως ειδικός και θέλησε να εργαστεί. Μετά την επεξεργασία της εμφάνισης του θησαυρού απογοητευμένος Shah Aurangzeb.
Η ιστορία λέει ότι η ανταμοιβή των 10 χιλιάδων ρουπών δεν καταβλήθηκε στον πλοίαρχο, αφού ένα μικρό σημείο στο εσωτερικό του και ένα ελάττωμα στον πυθμένα της πέτρας παρέμειναν. Επιπλέον, το διαμάντι, φτιαγμένο με τη μορφή τριαντάφυλλου σύμφωνα με τις παραδόσεις της Ινδίας, έχει μειωθεί τελικά σε μέγεθος. Το Tavernier κάλεσε τις διαστάσεις του να συγκρίνονται με το μισό αυγό, ενώ το βάρος του μειώθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ, χάνοντας 500 καράτια. Ωστόσο, μετά από αυτή την επεξεργασία, το διαμάντι παρέμεινε αξεπέραστη σε μέγεθος για αρκετούς αιώνες.
Οι πρώτοι ιδιοκτήτες του διαμαντιού
Αφού βρέθηκε στα ορυχεία, η πέτρα βρισκόταν στο θησαυροφυλάκιο της Raja Golkonda. Υπάρχουν αρκετές εκδόσεις σχετικά με το πώς έπεσε ο κρύσταλλος στην επιτάχυνση της αυτοκρατορίας Mughal. Η μεταφορά πραγματοποιήθηκε μέσω ενός υπαλλήλου - του ταμία, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης καταστήματος για την πώληση κοσμημάτων. Είτε ο μεγαλοπρεπής ήταν ο ιδιοκτήτης της πέτρας και προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια του ηγεμόνα της αυτοκρατορίας, είτε έκλεψε ένα κόσμημα από εκδίκηση, προσπαθώντας να τιμωρήσει τον κύριό του για το αδίκημα.
Εν πάση περιπτώσει, ένα διαμάντι σπάνιου μεγέθους και ομορφιάς ήταν στα χέρια του Shah Jahan, μετά από τον οποίο ονομάστηκε "Μεγάλος Mogul". Ο προστάτης των τεχνών, ο padishah διέταξε να χτίσει για τη σύζυγό του το μαυσωλείο Taj Mahal, ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής τέχνης, και ήταν σεβαστός ως ένας μεγάλος γνώστης της ομορφιάς. Γνώριζε πολλά για τους πολύτιμους λίθους, στην αρένα του άρεσε να κόβει πέτρες. Ο γιος του padishah, Aurangzeb, επέλεξε το θρόνο με βία. Έβαλε τον πατέρα του σε ένα φρούριο στο Δελχί και σκότωσε σκληρά τους μεγαλύτερους αδελφούς του και τους κληρονόμους τους. Το κόσμημα διατηρήθηκε στο αυτοκρατορικό θησαυρό μέχρι το 1738 περίπου.
Τότε ο πόλεμος άρχισε με την Περσία, η πρωτεύουσα κατακτήθηκε από τον Ναντίρ Σάχ. Τα στρατεύματα των τελευταίων είχαν εξαχθεί από την Ινδία από ένα τρένο φορτάμαξας. Όλοι οι πολύτιμοι λίθοι από το θησαυροφυλάκιο κλέφτηκαν και ανήκουν. Ο πολύτιμος Μογκούλ έπεσε στον κυβερνήτη της Περσίας και ήταν μαζί του. Ο Σάχ δεν συμμετείχε με το διαμάντι. Το 1747, ο άρχοντας δολοφονήθηκε και από εκείνη την στιγμή η πέτρα θεωρείται ότι έχει εξαφανιστεί.
Πού πήγε ο Μεγάλος Μογκούλ;
Η μοίρα του τέταρτου μεγαλύτερου διαμαντιού στον κόσμο είναι άγνωστη εδώ και πολύ καιρό. Οι ειδικοί μπόρεσαν μόνο να μαντέψουν από πού έφυγε ο ινδικός θησαυρός. Δεδομένου ότι η πέτρα παρέμεινε ραγισμένη μετά την πρώτη κοπή, μπορεί να έχει επανεπεξεργαστεί. Αυτή η υπόθεση παρουσιάζεται στους κοσμηματοπώλες και τους ιστορικούς των πιθανότερων όλων των διαθέσιμων.
Δύο εξίσου διάσημα διαμάντια - "Eagles" και "Kohinur" - μοιάζουν σε βάρος και διαμορφώνουν το "Μεγάλο Mogul".
Η αγγλική κοσμηματοποιός Streetter ισχυρίστηκε ότι το "Orlov" είναι η ίδια πέτρα. Το τιρκουάζ ορυκτό βρέθηκε στα ορυχεία Kolur το πρώτο μισό του 18ου αιώνα. Αρχικό βάρος του ήταν 300 καράτια.
Η περικοπή είναι επίσης η ίδια - ένα υψηλό μυτερό τριαντάφυλλο. Και τα δύο διαμάντια ονομαζόταν αρχικά το "Μεγάλο Μογκούλ" και βρίσκονταν στο θησαυροφυλάκιο της αυτοκρατορίας, που είχε στην κατοχή του ο Shah Jahan. Μετά την επανεπεξεργασία, προκειμένου να βελτιωθεί η εμφάνιση του διαμαντιού άρχισε να ζυγίζει λιγότερο από 200 καράτια. Παρουσιάστηκε επίσης στον Tavernier, και ήταν ευχαριστημένος με τον Orlov, περιγράφοντας αυτό το κόσμημα στις σημειώσεις του.
Αργότερα, το διαμάντι τοποθετήθηκε μέσα στα μάτια ενός αγάλματος του Brahma, σε ένα ινδουιστικό ναό. Κατά την περσική εισβολή, ο θησαυρός έπεσε στον Νανίρ Σάχ. Στη συνέχεια, περίπου το 1767, αποκτήθηκε από τον Αρμένιο έμπορο Georgy Safras.
Το διαμάντι πήρε το όνομά του αφού αποδείχθηκε ότι ήταν από τον Ρώσο συγγραφέα Όρλοφ.
Αγοράστε μια τέτοια μεγάλη πέτρα ήταν η αγαπημένη της αυτοκράτειρας, τότε την παρουσίασε στην Αικατερίνη Β. Έτσι η αρίθμηση προσπάθησε να κερδίσει πάλι την εύνοιά της, παρουσιάζοντας έναν πραγματικά ανεκτίμητο θησαυρό για την ημέρα του άγγελου. Ο κρύσταλλος έλαμψε στις κορυφές του σκήπλου της βασίλισσας το 1774 και το 1914 έπεσε στο Diamond Fund του Κρεμλίνου.
Ο Streetter έχει μελετήσει προσεκτικά την ιστορία και των δύο ορυκτών. Η εκδοχή του φαινόταν αρκετά πειστική. Μόνο το βάρος καρατίων του Orlov είναι πολύ διαφορετικό από το μεγάλο διαμάντι Mogul. Αλλά αυτό το πρόβλημα επιλύθηκε από έναν άλλο ειδικό, τον επιστήμονα Fersman. Ο Ρώσος ειδικός ανακάλυψε ένα λάθος στους υπολογισμούς του Tavernier. Ο Fersman πρότεινε μια διαφορετική αναλογία μεταξύ καρατίων και ratti - 6:10, ενώ ο Γάλλος χρησιμοποίησε το λάθος - 7: 8. Με νέες αναλογίες και λεπτομερείς υπολογισμούς, ο επιστήμονας δήλωσε την ταυτότητα των λίθων.Μέχρι σήμερα, η υπόθεσή του δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
Το Kohinur προέρχεται από τα ορυχεία της Golkonda και, σύμφωνα με το μύθο, είναι αρκετά χίλια χρόνια. Το αρχικό βάρος είναι περίπου 600 καράτια. Το διαμάντι κοσμούσε την κόμμωση του νεογέννητου γιου του Θεού του Ήλιου, που βρισκόταν στην όχθη του ποταμού Yamuna. Το σύμβολο της φώτισης, "Κοχινούρ" ήταν στο άγαλμα του Λόρδου Shiva, στη θέση του τρίτου ματιού. Οι rajahs της αρχαίας πολιτείας Malva έβαλαν θησαυρούς στον turban παρέλασης. Ο κρύσταλλος αναφέρεται σε πηγές που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα.
Όταν το κόσμημα ήρθε στους Mughals, ήταν διακοσμημένο με ένα χρυσό θρόνο παγώνι. Μετά την επίθεση στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, μαζί με άλλους λεηλατημένους θησαυρούς, το "Βουνό του Φωτός" μεταφέρθηκε στην Περσία, από εκεί στο Αφγανιστάν, και στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του. Όταν η Ινδία έγινε αποικία της Μεγάλης Βρετανίας, η πέτρα μεταφέρθηκε στο Λονδίνο. Το 1852, ο κρύσταλλος ανασχέθηκε.
Η παραδοσιακή μορφή αντικαταστάθηκε περισσότερο. Ως αποτέλεσμα, η μάζα μειώθηκε σημαντικά, 110 καράτια παρέμειναν αντί για 190. Η κιτρινωπή λάμψη εξαφανίστηκε, το διαμάντι έγινε καθαρό λευκό. Φωτιζόμενη στο στέμμα της Βασίλισσας Ελισάβετ, η πέτρα βρίσκεται στον Πύργο του Λονδίνου.
Ορισμένοι εμπειρογνώμονες είναι της γνώμης ότι το Μεγάλο Μογκούλ, χωρισμένο σε δύο μέρη, έδωσε τη γένεση σε δύο άλλα διάσημα διαμάντια - Orlov και Kokhinur, ή ένα από αυτά. Οι υπολογισμοί δίνονται, οι ημερομηνίες συγκρίνονται, αλλά υπάρχουν αδύνατα σημεία σε κάθε έκδοση. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ότι το πραγματικό "Μεγάλο Mogul" είναι κρυμμένο σε μια ιδιωτική συλλογή, και μόλις ο ιδιοκτήτης του θα δείξει το διαμάντι στον κόσμο.
Σχετικά με την ιστορία του διάσημου διαμαντιού "Great Mogul", βλ. Παρακάτω.
