Foros εκκλησία στην Κριμαία: ιστορία και τοποθεσία

Στις περιοχές της Κριμαίας κοντά στο χωριό Φόρος στο Κόκκινο Βράχο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας (412 μ.), Η μεγαλοπρεπής Εκκλησία της Αναστάσεως των Χριστών πύργους. Για περισσότερα από 100 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν εκκλησιαστικές υπηρεσίες εκεί και οι άνθρωποι παρακαλούσαν να βοηθήσουν τον Θεό και να επαινέσουν τη δύναμή και τη δύναμή του.

Τα τείχη του ναού επέζησαν από την επίθεση των φασιστών κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, "επιβίωσαν" άσχημες στιγμές, όταν ήταν γεμάτες τρύπες από σφαίρες. Αλλά χάρη στις προσπάθειες των πιστών, η εκκλησία είναι τώρα ένα αξεπέραστο αρχιτεκτονικό μνημείο: οι θόλοι να λάμπουν με χρυσή φωτιά και οι άγιοι να φαίνονται με αγάπη από τις εικόνες πολλών ενορίτων.

Η εκκλησία είναι ένας σταυροειδής ναός, χτισμένος στο βυζαντινό ύφος. Για την κατασκευή των τοίχων χρησιμοποιείται ένα ειδικό τούβλο - plinfa. Αυτά είναι μικρά σε ύψος, αλλά πολύ πυκνά στη σύνθεση και στερεά ορθογώνια.

Το κονίαμα τούβλου προστέθηκε στο ασβεστοκονίαμα που συγκρατούσε το υλικό μαζί. Λόγω της εναλλαγής των κίτρινων και κόκκινων τούβλων και της επένδυσης τοίχων με μάρμαρο Inkerman, ο ναός φαινόταν πολύ όμορφος και επίσημα.

Οι Βυζαντινοί αφέντες επέκτειναν τον χώρο κάτω από τον θόλο, εγκαθιστώντας τον όχι στους τοίχους, αλλά στις στήλες μέσα στο κτίριο. Τα τελευταία βρίσκονταν με τη μορφή ενός δακτυλίου, πάνω στο οποίο ανεμπόδισε το τύμπανο, και ήδη πάνω του ήταν ένας τρούλος. Λόγω αυτού, ο ναός ήταν μια δομή σε σχήμα πυραμίδας και το φως του ήλιου διείσδυσε απρόσκοπτα μέσα από τα παράθυρα του τρούλου.

Αυτός ο τόπος ήταν σύμβολο του στεκαρίου - οι εκκλησιαστικές υπηρεσίες έγιναν κάτω από αυτό. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή μιας εκκλησίας κοντά στο χωριό Foros στην Κριμαία.

Ο Ιταλός Antonio Salviatti, αρχικά από τον Vincenz, δημιούργησε καταπληκτικά ψηφιδωτά δημιουργήματα στο εργαστήριό του - πολλές από τις εμπειρίες του βγήκαν από μαθητές, οι οποίοι σχεδίασαν έπειτα την εσωτερική διακόσμηση της εκκλησίας του Foros. Ο όροφος έμοιαζε με ψηφιδωτό της Χερσονήσου των αρχαίων χρόνων και το μάρμαρο Carrara χρησιμοποιήθηκε για τα παράθυρα, τις κολώνες και τα τοιχώματα.

Οι εικόνες που κοσμούν την Εκκλησία της Ανάστασης του Χριστού ζωγράφισαν οι μεγάλοι Ρώσοι ζωγράφοι: Κ. Ε. Μακόφσκι, Ν. Ε Σβερτσκόφ. Εδώ και "Το Μυστικό Δείπνο" και "Ευαγγελισμός", και "Χριστούγεννα, Χριστός" και "Μητέρα του Θεού".

Δυστυχώς, αυτά τα αριστουργήματα δεν «επιβίωσαν» την επανάσταση και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και οι συνθέσεις των τοίχων έπρεπε να αποκατασταθούν πάλι στο τέλος του εικοστού αιώνα.

Η πολυτελή εσωτερική διακόσμηση δημιούργησε μια εορταστική και πολύ επίσημη ατμόσφαιρα: πολύχρωμο μάρμαρο, 28 μεγάλα παράθυρα βιτρό, διακοσμητικά σχέδια από πέτρα, υπέροχες τοιχογραφίες και ψηφιδωτό σε χρυσό φόντο. Το φως από τα καμένα κεριά έπαιζε στα εικονίδια και φάνηκε στους ανθρώπους ότι οι ζωντανοί άγιοι βλέπουν πάνω τους.

Ο ακρογωνιαίος λίθος που σημάδεψε την αρχή της εκπληκτικής τύχης του ναού του Φόρου, δόθηκε χάρη στον έμπορο της Μόσχας Α.Γ. Κουζνετσώφ, ο οποίος αγόρασε αναξιοποίητη γη κοντά στο Φόρο, το οποίο το 1842 ήταν οικισμός όχι μεγαλύτερος από 5 μέτρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1850, μετά την απόκτηση περίπου 250 εκταρίων, ο έμπορος άρχισε να βελτιώνει την επικράτεια: έβαλε αμπελώνες, άρχισε να κτίζει ένα νέο αρχοντικό, ένα πάρκο, ένα αρχοντικό.

Κατόπιν αιτήματος των τοπικών Ορθοδόξων κατοίκων Α. Γ. Κουζνετσόφ διέταξε το αρχιτεκτονικό έργο της μελλοντικής εκκλησίας του Φόρου στις αρχές του 1890 στον ακαδημαϊκό Ν. Μ. Τσαγκίν. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η εκπληκτική ιστορία του ναού, η οποία συνεχίζεται σήμερα. Η εκκλησία διοργανώθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1892. Η τελετή πραγματοποιήθηκε από τον επίσκοπο Simferopol Martinian.

Μέχρι το 1917, ο πατέρας Παύλος (Undolsky) ήταν ο επικεφαλής της εκκλησίας.

Η επανάσταση του 1917 δεν παρακάμψε αυτό το υπέροχο κτίριο, παρόλο που η εκκλησία του Foros ήταν τοποθετημένη σε απόσταση από τις μεγάλες πόλεις, γεγονός που επέτρεψε τη συνέχιση των εκκλησιαστικών υπηρεσιών μέχρι το 1921. Το 1920 δημιουργήθηκε στην Κριμαία η Επαναστατική Επιτροπή, η οποία αποφάσισε να κλείσει την εκκλησία το 1924 και να εξορίσει τον Πατέρα Παύλο στη Σιβηρία (ποτέ δεν επέστρεψε από εκεί).

Αυτές οι ανατροπές δεν έχουν τελειώσει, μετά από όλα, η εκκλησία δεν ήταν μόνο μια μοναδική δημιουργία αρχιτεκτονικής, αλλά και ένα αποθετήριο πολύτιμων εικόνων, αντικειμένων διακόσμησης, και αυτό ήταν για τους Μπολσεβίκους "νόστιμο βρώμικο". Το 1927, η εκκλησία εξερευνά, παίρνει επιχρυσωμένα κηροπήγια και ρόμπα, εικόνες, πολυελαίους, ρίχνοντας σταυρούς, λιώνοντας τους θόλους.

Τα τείχη της "απρόσωπης" εκκλησίας έπαιξαν ιστορικό ρόλο κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Οι συνοριοφύλακες υπό την εποπτεία του A.S. Terpetsky βρήκαν καταφύγιο εδώ.

Η επιγραφή στους τοίχους της ερειπωμένης εκκλησίας παρέμεινε: «Οι αντάρτες κτύπησαν τους φασίστες!» Κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι Γερμανοί έφτασαν στα τείχη του ιερού κτιρίου, τοποθετώντας ένα σταθερό σ 'αυτό. Το όμορφο ψηφιδωτό δάπεδο χτυπήθηκε από τις φουρκέτες των αλόγων και στους τοίχους, όπως τα τραύματα, γκρεμίσανε τρύπες από θραύσματα κελύφους.

Σε μια τέτοια ελκυστική φόρμα εκκλησία Foros στα μεταπολεμικά χρόνια αγοράστηκε για την κατασκευή ενός εστιατορίου. Ο ναός μετατράπηκε σε κτίριο τροφοδοσίας. Αυτό το γεγονός στη δεκαετία του 1960 ενθάρρυνε βαθιά τον σάχ του Ιράν, τον οποίο ο Νίκη Χρουστσόφ κάλεσε στο δείπνο. Στις καρδιές του Χρουστσιόφ διέταξε να κατεδαφίσει το εστιατόριο (καλό, ότι η ίδια η εκκλησία δεν καταστράφηκε).

Μέχρι το 1969, ήταν "έτοιμη" να είναι αποθήκη. Μπροστά υπήρξε ένα τρομερό γεγονός: μια πυρκαγιά, κατά την οποία όχι μόνο το μικρό που παρέμεινε στην εκκλησία, αλλά και ο σοβάς έπεσε από τους τοίχους δεν επιβίωσαν.

Στη δεκαετία του '80, η περιφερειακή εκτελεστική επιτροπή και η εκτελεστική επιτροπή της πόλης της Γιάλτα δεν σκέφτηκαν τίποτα καλύτερο από το πώς να δωρίσουν την εκκλησία του Foros και τα εδάφη κοντά του για την κατασκευή του ξενώνα του γραφείου σχεδιασμού Yuzhmashzavod (Dnepropetrovsk).

Ήταν ένα θλιβερό θέαμα: το κτίριο δεν είχε παράθυρα, δεν υπήρχαν πόρτες, δεν υπήρχαν θόλοι και τρύπες στους τοίχους.

Οι εργασίες αποκατάστασης άρχισαν τη Σεβαστούπολη υπό την ηγεσία του EI Bartan μόνο το 1987. Η εκκλησία επιστράφηκε στους πιστούς και το δεύτερο "κύμα" του έργου αποκατάστασης έγινε στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το 1990, ο νεαρός ιερέας Πατέρας Πέτερ (Posadnev) διορίστηκε πρύτανης της εκκλησίας. Παρά τα 24 χρόνια του, ο ηγούμενος κατάφερε να εξασφαλίσει ότι άρχισε η ενεργή αποκατάσταση και αναβίωση της εκκλησίας του Foros.

Επί του παρόντος, ο ναός είναι ένα υπέροχο κτίριο, όπου οι άνθρωποι τείνουν να προέρχονται από όλο τον κόσμο. Και πράγματι, υπάρχει κάτι που βλέπει: οι επιχρυσωμένοι θόλοι και οι σταυροί άρχισαν να παίζουν με φωτεινά χρώματα, αποκαταστάθηκαν τοιχογραφίες και μωσαϊκά, υπάρχουν αρκετές εικόνες σπουδαίων δασκάλων στους τοίχους και το ηχηρό κουδούνι που παρουσίασε ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας (φέρεται από το φάρο Sarych, το 1962, ζυγίζει 200 λίρες), φέρει μετρημένους, καθαρούς ήχους για πολλά χιλιόμετρα γύρω.

Λόγω του ότι ο ναός βρίσκεται πάνω σε ένα βράχο, δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι επιπλέουσα στον αέρα. Εμφανίζεται ένα ιδιαίτερο ευαίσθητο συναίσθημα, προκαλώντας ακούσια τις σκέψεις του αιώνιου.

Στα μέσα Οκτωβρίου 1888, από την Κριμαία έως την Αγία Πετρούπολη, στο σιδηροδρομικό σταθμό Kursk-Kharkiv, ακολουθήθηκε από ένα τρένο στο οποίο ταξίδευε ο Τσάρος Αλέξανδρος ΙΙΙ και οι συγγενείς του. Ήταν σαμποτάζ ή τυχαίος συνδυασμός περιστάσεων, αλλά η σύνθεση έπεσε από τις ράγες.

Η μεταφορά στην οποία βρισκόταν η βασιλική οικογένεια έπεσε στο πλάι, αλλά κανείς δεν τραυματίστηκε από το ζευγάρι. Εμπόρου Α.Ο Κουζνετσώφ ζήτησε άδεια από τον μεγάλο κυβερνήτη να χτίσει το ναό στο Foros προς τιμήν αυτού του θαυμάσιου γεγονότος.

Πολλές φορές ο συγγραφέας Α. Π. Τσέχωφ επισκέφθηκε τα τείχη της Εκκλησίας του Φόρου. Ήταν φίλοι με τον πρώτο ηγούμενο του ναού - Πατέρα Παύλος. Υπήρχε σχολή επιστολών στην εκκλησία και η ιδιοφυΐα της ρωσικής λογοτεχνίας ασχολήθηκε ενεργά με την ανάπτυξή της, καθώς και με την ανέγερση του παρισινού σχολείου στο Mukhalatka.

Δέκα χρόνια μετά το ατύχημα της αμαξοστοιχίας, στην οποία η βασιλική οικογένεια επέζησε με θαυματουργό τρόπο, ο αυτοκράτορας Νικόλαος Β και η Αλεξάνδρα Φιοτορνοβέντα επισκέφθηκαν την εκκλησία Foros. Ήρθε με πριγκίπισσες.

Στο τέλος του εικοστού αιώνα, οι Μιχαήλ και Ράσα Γκορμπατσόφ επισκέφθηκαν συχνά εδώ. Ο πρώτος πρόεδρος της Ρωσίας αποφάσισε να χτίσει ένα εξοχικό σπίτι κοντά στο Foros.

Ο Λ. Κούτσμα, πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας, έδωσε μεγάλο ποσό για εργασίες αναστήλωσης και για την αγορά απαραίτητων υλικών, λόγω των οποίων τα παράθυρα από βιτρό έχουν αντικατασταθεί πλήρως, αποκαταστάθηκαν οι τοίχοι, οι θόλοι, οι επιχρυσωμένοι πίνακες, ο πάγκος του μωσαϊκού. Τώρα το κτίριο φαίνεται διαφορετικό από το 19ο αιώνα, αλλά οι υπέροχες εικόνες που απεικονίζουν τη Μητέρα του Θεού, τον Ιησού Χριστό και τους μεγάλους αγίους δεν εμπνέουν ούτε μια αίσθηση δέους και θαυμασμού από ό, τι πριν.

Είναι πιο βολικό να φτάσετε στην εκκλησία Foros με αυτοκίνητο, ακολουθώντας τις οδικές πινακίδες κατά μήκος της εθνικής οδού Sevastopol-Yalta.

Συρρίκνωση της ανάγκης υπογραφής "Baydarsky Gate." Το μονοπάτι από τη νότια ακτή μέχρι τον ναό είναι μόλις 4χλμ.

Μια βόλτα από την εθνική οδό προς την ίδια την εκκλησία θα διαρκέσει 1-1,5 ώρες. Μπορείτε να ακολουθήσετε την κοιλάδα Baidar μέσω Orlinoye από την Συμφερούπολη. Οι ταξιδιώτες θα έχουν ένα πανόραμα από όμορφες τοποθεσίες που μπορούν να ληφθούν στη φωτογραφία.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την εκκλησία Foros παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο.